رمضانعلی فیضی* آموزش و پرورش بنیادی‌ترین و اثرگذارترین نهاد تعلیم و تربیت کشور است که با داشتن بیش از دوازده میلیون دانش آموز و نزدیک به نهصد هزار نفر فرهنگی، مجری نظام آموزشی است.
با عنایت به واقعیت‌های موجود، بدیهی است که تحقق موضوعات اساسی و پیچیده‌ای نظیر به کارگیری مدیران کارشناس‌محور و تخصص‌نگر، تربیت نیروی انسانی مجرب، تعامل مداوم عوامل درونی و بیرونی سیستم، نهادینه شدن کاربست‌های تحقیق و پژوهش در ترسیم نقشه راه آموزش، تامین منابع مالی پایدار، ایجاد تجهیزات و فضاهای کالبدی و ارزیابی فرایند محور، نیازمند توجه و اهتمام همه دست اندرکاران امر آموزش است.
برای حرکت نظام آموزشی در مسیر دانایی‌محوری و آموزش‌های مفید و اثرگذاربه فرزندان این مرز و بوم، شایسته است بر ارزش‌های الهام گرفته از باور‌های دینی و علایق ملی تاکید گردد. جهت ارتقاء کمیت‌ها و کیفیت‌های مورد تاکید نظام آموزشی و همچنین تربیت فرزندان و شهروندانی نمونه با شاخصه‌های ایمان، دانایی و توانایی به منظور کسب مهارت‌های زندگی، لازم است که زمینه مشارکت همه آحاد مردم و نهادهای موثر درون بخشی و برون بخشی نظام آموزشی فراهم گردد.
توجه جدی به شوراهای آموزش و پرورش درسطوح ملی، استانی، منطقه‌ای و آموزشگاهی که می‌بایست با اسناد بالا دستی آموزش و پرورش همچون سند تحول بنیادین، برنامه درسی ملی و دیگر برنامه‌های اجرایی آموزش و پرورش سازگار باشد، راهی است عملی و موثر به منظور فراخوانی همه پتانسیل‌ها و ظرفیت‌ها جهت پیشبرد اهداف نظام آموزشی با رویکردی مشارکت جویانه.
برای تحقق اهداف بیان شده موارد زیر پیشنهاد می‌گردد:
تفویض اختیارات بیشتر به شوراهای آموزش و پرورش
ترغیب و تشویق بخش خصوصی، خیران و مردم به منظور جلب مشارکت آنان.
اصلاح شیوه نامه‌های اجرایی و حیطه عملکردی شوراها در سطوح مختلف
نظارت و ارزیابی عملکرد موسسات برون‌بخشی مشمول قانون تشکیل شوراها در خصوص تامین منابع مالی
متناسب سازی مقررات و ضوابط قانون تشکیل شوراها با اقتضائات محلی و محیطی استان‌ها و مناطق
منعطف ساختن میزان معافیت‌های مالیاتی خیران محترم متناسب با ضریب محرومیت مناطق
ایفای نقش موثر و کاربردی شوراهای دانش آموزی، معلمان، اولیاء و مربیان و...
* مسئول اسبق آموزش و پرورش عشایر استان خراسان