توسعه گردشگری و حمایت از صنایع؛ در سرلیست اولویت‌ها قرار گیرد
دنیای اقتصاد، محمد خراسانی-محمود صلاحی اولین استاندار خراسان رضوی در دومین دوره فعالیت دولت احمدی‌نژاد بود. تجربه وی به عنوان مشاور دولت در امور مناطق آزاد و ویژه اقتصادی و همچنین دبیر شورای عالی مناطق آزاد تجاری- صنعتی، از او چهره‌ای اقتصادی ساخته است؛ اگرچه حالا در مقام رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران، جایگاهی متفاوت را مدیریت می‌کند.

فرصت سه ساله حضور وی در مسئولیت استانداری خراسان رضوی، بهانه گفت‌وگوی ما با وی شد.
محمود صلاحی با اشاره به جایگاه زیارتی مشهد، آن را منطقه امنی برای حضور گردشگران و زائران مسلمان می‌داند و تاکید می‌کند: شرایط پیچیده کشورهای مسلمان و مذهبی در منطقه باعث شده تا مسلمانان، علاقه زیادی نسبت به حضور در مشهد نشان دهند. این بستر برای حضور باید فراهم شود. اغلب برنامه‌ریزی‌هایی که صورت می‌گیرد، بسیار دیرهنگام و پُرهزینه‌اند، درحالی‌که همین اشتیاق خود بهترین محرک بوده و صرفا نیازمند بسترسازی و ترغیب است.

زیرساخت‌های سرمایه‌گذاری
دربخش گردشگری فراهم شود
صلاحی همین حضور میلیونی زائران از اقصی نقاط ایران و جهان را بهانه می‌کند و با اشاره به انتخاب مشهد به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال ۲۰۱۷ خاطر نشان می‌کند: در حال حاضر نزدیک به ۵۰ درصد ظرفیت ریلی کشور و ۴۰ درصد ظرفیت حمل و نقل هوایی در مسیر مشهد تمرکز یافته است؛ همچنین ۵۰ درصد ظرفیت اقامتی کشور در این خطه تمرکز یافته است؛ این یعنی فردی که مشهد را به عنوان محل سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کند، دچار خسران نمی‌شود. البته که مسیر سرمایه‌گذاری‌ها باید از سوی مردم هدایت شود تا شاهد انباشتگی سرمایه در بعضی بخش‌های خاص نباشیم و متقابلا از بخش‌های دیگری غفلت شود.

حمایت از راه‌اندازی صنایع حمایتی
برای جلوگیری از خام‌فروشی
صلاحی با اشاره به توان استان در تولید محصول استراتژیک «زعفران» خاطر نشان می‌کند: خراسان‌ رضوی و جنوبی اساسا بیشترین سهم تولید را دارا هستند و از این جهت می‌توان گفت که طلای سرخ صنعتی است که اگر از حالت فله‌فروشی خارج شده و شکل تجاری به خود بگیرد، مسیر تولید تا عرضه را در استان ما، منتفع می‌سازد و به رونق صادرات کشاورزی کمک می‌کند.
استاندار اسبق خراسان رضوی با بیان این آمار و ارقام به پتانسل‌های بالقوه استان در ایجاد صنایع حمایتی اشاره می‌کند و می‌افزاید: اگرچه ساده‌ترین راه، خام‌فروشی این محصولات است اما واقعیت این است که چنانچه از صنایع جانبی نظیر بسته‌بندی و فرآوری محصولات در استان حمایت شود؛ با ظرفیت تولید این محصولات می‌توان در بازارهای بین‌المللی هم ورود جدی پیدا کرد.

حل بحران خشکسالی و تامین منابع آبی
در اولویت قرار گیرد
صلاحی به مسأله کمبود آب به عنوان مشکلی جدی برای پیشرفت‌های کشاورزی استان اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: با کاهش نزولات آسمانی در سال‌های اخیر، حل بحران خشکسالی و تامین منابع آبی باید دراولویت برنامه‌های مسئولان ارشد استان قرار گیرد و به شکل جدی‌تری در باره آن تصمیم‌گیری شود. وی تاکید می‌کند: یکی از مهمترین بحران‌های آبی استان در بخش کشاورزی و با هدررفت آب در این بخش به وجود آمده است که اصلاح سیستم‌های آبیاری اگرچه در سال‌های گذشته در دستور کار بوده اما به واسطه مشکلاتی که در تخصیص اعتبارات به وجود آمده، این روند به طور کامل میسر نشده است و از این جهت ضرورت دارد مسئولان استانی این مسأله را با دیدی جدی‌تر پیگیری کنند.
صلاحی در خصوص مطالعات صورت گرفته برای انتقال آب به خراسان رضوی که در دوره مسئولیت وی صورت گرفته، عنوان می‌کند: مطالعات ما نشان داد انتقال آب از ترکمنستان راهی منطقی است، چون آن‌ها به گاز و برخی دیگر از محصولات ما نیاز دارند، از طرف دیگر ترکمنستان یک کشور شش میلیونی است که نصف آب آسیای میانه را در اختیار دارد و این آب‌ها عمدتا هم شیرین هستند و می‌شود از این ظرفیت بهره‌ای مناسب جست.

تامین اعتبارت ویژه برای استان
صلاحی در پایان تاکید می‌کند: در طول سال‌های گذشته دولت‌های مختلف سعی کرده‌اند تا با توجه به سهم هشت درصدی استان در جمعیت و ۵/ ۷درصدی مساحت استان به کل کشور، اعتباراتی متناسب با این جمعیت، مساحت و ظرفیت‌ها برای استان تامین کنند اما تاکنون این موضوع محقق نشده و در بهترین حالت نهایتا استان تنها ۲/ ۶ درصد از بودجه را کسب کرده است. وی تهیه طرح جامع استراتژیک کمک به تولید استان برای بخش‌های صنعتی و کشاورزی، کمک به آبیاری مکانیزه، تهیه و تامین آبی استان، تدوین سریع طرح جامع گردشگری با پیوست فرهنگی متناسب با مشهد ۲۰۱۷ را در زمره ضروری‌ترین برنامه‌هایی برمی‌شمارد که باید در راس برنامه‌های مدیران فعلی استان قرار گیرد و تاکید می‌کند: هرچقدر به افق ۱۴۰۴ و پایان برنامه چشم‌انداز ۲۰ ساله نظام نزدیک می‌شویم؛ ضرورت تلاش بیشتر مدیران استانی و محلی در تامین زیرساخت‌های توسعه‌ای بیشتر احساس می‌شود.