سیاستمدار نیستم

«گل‌های آندرانیک تیموریان سبب شد که سرانجام احساس کند انگلستان خانه اوست.» این باور دانیل تیلور، نویسنده گاردین است. این نویسنده در روزنامه گاردین مطلبی درباره تیموریان نوشته که گزارش او را به طور کامل می‌خوانید: «‌در یک غروب دل‌انگیز تابستانی در نورنبرگ بود که آندرانیک تیموریان برای نخستین‌بار مورد توجه سام آلاردایس قرار گرفت. ایران در حال پذیرفتن شکست سه بر یک از مکزیک و حذف زود‌هنگام از مرحله پایانی جام‌جهانی بود. اما برای یک مسیحی در تیم مسلمان شبی بود که در برای زندگی تازه گشوده شد. بولتون او را با ۲۵۵هزار پوند از ابومسلم، باشگاه مشهدی که از سوی نیروی نظامی در ایران تاسیس شده، جدا کرد.

تیموریان برای خو گرفتن با شرایط به زمان نیاز داشته است، زمانی که از یک بازیکن بیست و چهار ساله تهرانی که تنها نکات ابتدایی از زبان‌انگلیسی را می‌داند، انتظار می‌رفت. اما اکنون او راهش را در تیم پیدا کرده و به همراه تیم امروز به خانه آرسنال می‌رود. بولتون هنوز امید شکست دادن آرسنال و قرار گرفتن در جایگاه چهارم لیگ برتر را زنده نگاه داشته تا بتواند به لیگ قهرمانان فصل آینده راه یابد.

تیموریان یا «آندو» که هم‌تیمی‌هایش او را با این نام می‌شناسند، در پیروزی سه بر یک برابر ویگان اتلتیک دو گل به ثمر رساند. این گل‌ها محبوبیت‌اش را در ایران نشان داد. گل‌های پیروزی بخش تیموریان هر‌ساعت در شبکه‌های خبری این کشور نشان داده می‌شوند.

او در این‌باره گفت: «‌اینکه به عنوان تنها ایرانی در انگلستان بازی می‌کنم به خودم می‌بالم. امیدوارم برای فوتبال انگلیسی و به ویژه برای بولتون تبلیغ خوبی باشم. عکس من در تمام روزنامه‌های ایران بوده و گل‌هایم بارها تکرار شده است. تعداد کمی در ایران بولتون را می‌شناسند اما، امیدوارم بار دیگر که به خانه می‌روم کسانی در تهران پیراهن‌های بولتون را بپوشند.»

دوستان ایرانی که در بخش شمال غربی زندگی می‌کنند به او کمک می‌کنند. با توجه به روابط تیره کشور اصلی و کشور دومش، هماهنگ شدن با شرایط آسان نیست.

تیموریان که خانواده‌اش از تبار ارمنی‌ها است آشکارا در گفت‌وگویش به این نکته اشاره کرده:« اینجا آمدم تا فوتبال بازی کنم و نمی‌خواهم درباره مسائل سیاسی حرف بزنم. این موضوع متفاوتی است. من سیاستمدار نیستم. تنها می‌توانم بگوییم ایرانی‌ها انسان‌های خوبی هستند. باید با آنها ارتباط داشته باشی، بیشتر حرف بزنی تا متوجه شوی آنها چه جور آدم‌هایی هستند.»

او امیدوار است که سایر باشگاه‌ها مسیر بولتون را در پیش بگیرند و از لیگ برتر ایران وارداتی داشته باشند: «فکر می‌کنم بازیکنان دیگری هستند که می‌توانند اینجا بیایند اما، شاید آنها باید خودشان را در تورنمنت‌های بزرگ نظیر جام‌جهانی نشان بدهند.

بی‌تردید از بودن در بولتون راضی هستم. مانند یک خانواده است و من به راستی از بازیکنان، مربیان و سرمربی برای شیوه‌ای که به من کمک کرده‌اند قدردانی می‌کنم. آنها از تمام توانشان استفاده کردند تا من احساس راحتی کنم، از آنها قدردانی می‌کنم.»