درباره لیگ برتر ایران که برتر نیست
بیزار از همه دنیا
این «ليگ اشباح» است؛ ليگی که هيچ تيمي رقيب بعدي‌اش را نمی‌شناسد و مصاف با تيم قبلي را هم به ياد نمي‌آورد!
کشور دوست، تاجیکستان
مثل اکثر مواردی که ما خودمان را نسبت به تمام دنیا تافته جدابافته می‌دانیم، در متد برنامه‌ریزی هم قرار نیست از نمونه‌های موفق که هیچ، حتی عادی هم تبعیت کنیم. لیگ برتر ایران درحالی پیش از بازی دو هفته قبل نمایندگان کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا تعطیل شد که در این مدت، تمام رقبای تیم‌های ایرانی در لیگ‌های داخلی حداقل دو بازی انجام داده‌اند و در واقع تمام لیگ‌های اطراف پیگیری شدند. تنها استثنای موجود هم لیگ کشور دوست و هم‌زبان تاجیکستان بوده که البته از آنجا که کلا ۸ تیم در این لیگ وجود دارند، نیاز چندانی به تسریع در برگزاری رقابت‌هایش نیست! دلیل اصلی تعطیلات فعلی در لیگ برتر ما هم درحالی حضور تیم ملی امید در مسابقات نه چندان سطح بالای بازی‌های آسیایی است که خود چین به عنوان کشور میزبان، بازی‌های لیگ برتر فوتبالش را با قدرت ادامه می‌دهد!
تداعی‌کننده گذشته
طولانی‌ترین فصل باشگاهی در ایران مربوط می‌شود به فصل ۷۷-۱۳۷۶ لیگ آزادگان که از مرداد سال ۷۶ آغاز شد و در مرداد سال ۷۷ به پایان رسید. در آن سال به دلیل حضور تیم ملی در پلی‌آف مقدماتی جام‌جهانی و سپس حضور در این رقابت‌ها، مسابقات باشگاهی بالغ بر ۶ ماه تعطیل اعلام و پایان رقابت‌های لیگ آزادگان تقریبا مصادف شد با شروع فصل جدید. ۲۶ سال از آن روزها می‌گذرد و تاریخ قرار است تکرار شود؛ آن‌هم پس از این همه پیشرفت و هزینه و لیگی که قرار بوده نام برتر را در پسوند اسم و در امکانات و سطح برگزاری داشته باشد، اما بدون تعارف هرسال اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد که خدا را بابت اتفاقات سال قبل شکر کنیم. اگر دو سال قبل استقلال و پرسپولیس در یک روز بازی می‌کردند و پارسال مدام ساعات برگزاری بازی‌ها تغییر می‌کرد، امسال کلا خواب زمستانی داریم!
تعطیلی نشدنی
تقاضای یحیی گل‌محمدی برای تعطیلی بازی‌های تیم ملی در فیفادی پیش‌رو و ادامه برگزاری لیگ برتر، شاید غیرمنتظره باشد، اما نمی‌توان آن را غیرعادی دانست. درست است که برنامه‌ریزی عجیب ای‌اف‌سی و برگزاری جام ملت‌ها در میانه فصل، موجب زحمت در برنامه‌ریزی برای تمامی کشورهای غرب آسیا شده اما مساله اینجاست که دوستان از سال گذشته که تاریخ برگزاری این رقابت‌ها اعلام شد، فرصت تدوین برنامه لیگ را داشتند، اما مشخصا این اتفاق رخ نداده تا اکنون حتی آماده‌سازی تیم ملی هم تحت تاثیر قرار بگیرد. خیلی بعید است که امیر قلعه‌نویی و فدراسیون زیر بار این درخواست بروند، چرا که آنها هم دلایل خودشان برای هماهنگی ترکیب تیم ملی را دارند، اما همین که چنین فرضیه و تمنایی مطرح می‌شود، یعنی هیچ چیز سر جایش نیست. به نظر شما با این تابوشکنی موافقت می‌شود؟
فکر فرار؛ ممنوع
یک لحظه خودتان را به جای بازیکنان خارجی مشغول در لیگ برتر ایران بگذارید. فرض کنید یک سال برای حضور در فوتبال ایران برنامه‌ریزی کردید که شاید پلی باشد برای دیده شدن در کشورهای همجوار یا حتی کسب درآمد بالا (فرض محال که محال نیست!) اصلا خارجی هم خیر، بازیکن ایرانی‌ای هستید که قصد دارید سال آینده برای بازی به خارج از کشور کوچ کنید. وقتی لیگی که در آن مشغول بازی هستید زمانی به اتمام می‌رسد که تقریبا مصادف است با آغاز لیگ فوتبال در اکثر کشورهای جهان، خب چه کاری باید انجام دهید؟ هیچ! اصلا بازیکنان خارجی و ایرانی، قراردادهایی که باشگاه‌های فعلی‌شان منعقد کرده‌اند، مربوط به یک فصل می‌شود و نه یک سال. این تفاوت زمانی چگونه جبران‌پذیر خواهد بود؟
