اجازه هست باور نکنیم؟

اکنون نیز موردی به ما گزارش نشده است.»  طبیعتا این مقام مسوول باید غمگین باشد بابت اینکه امکانات کشورمان برای برگزاری دربی در تهران کافی نیست و ناچاریم به انجام بازی در یک کشور دیگر فکر کنیم، اما گویا این‌طور نیست! سهیل مهدی حتی از برگزاری همه مسابقات در قطر استقبال می‌کند: «شاید من هم دوست داشته باشم نه تنها دربی بلکه همه بازی‌ها در قطر که امکانات مناسبی دارد برگزار شود، اما تا وقتی تصمیم قطعی اتخاذ نشده نمی‌توانم درموردش صحبت کنم.» حتی برخی خبرگزاری‌های اصولگرا هم به دفاع از احتمال برگزاری بازی در قطر پرداخته‌اند. مثلا خبرگزاری فارس در گزارشی با تیتر «دو دلیل بزرگ برای برگزاری احتمالی دربی ۱۰۲ در کشور قطر» نوشته است: «هدف اصلی فدراسیون و سازمان لیگ فوتبال از این تغییر تاریخی در فوتبال باشگاهی کشور این است که قدرت فوتبال باشگاهی ایران در آسیا از نظر پتانسیل درآمدزایی حق پخش تلویزیونی و همچنین تبلیغات محیطی به نمایش گذاشته شود. این مسابقه اگر در کشور خارجی برگزار شود با رقم حق پخش تلویزیونی تاریخی از شبکه‌های تلویزیون پخش خواهد شد و مهم‌تر از همه اینکه این بازی با استفاده از تجهیزات کمک داور ویدئویی برای نخستین‌بار برگزار می‌شود.»

حتی اگر همه این دفاعیات از تغییر محل بازی درست باشد و سود هنگفتی هم به دو باشگاه برسد (که در این مورد به‌طور جدی تردید داریم)، باز باید خجالت بکشیم از اینکه در کشور خودمان نتوانستیم مقدمات پرداخت حق پخش تلویزیونی و تجهیز ورزشگاه به کمک‌داور ویدئویی را فراهم کنیم. این باید برای ما زشت باشد که این‌طور دست نیاز به کشور همسایه دراز می‌کنیم و شاه‌بیت مسابقات لیگ‌مان را به کشور آنها می‌بریم؛ پس حق این مردمی که می‌خواهند برای تماشای دربی تهران به ورزشگاه بروند چه می‌شود؟ زمانی دربی پایتخت با داور خارجی برگزار می‌شد و آقایان می‌گفتند برای فوتبال ما زشت است که داور از خارج بیاوریم. کجایید که ببینید امروز کل این مسابقه را دارند می‌برند خارج از کشور؟ اجازه بدهید لااقل این یکی را باور نکنیم!