اللهیار در آستانه از دست دادن جام‌جهانی
افسوس صیاد
طوری که از خود این بازیکن نقل می‌کنند، او یا ناچار است همسترینگ خود را جراحی کند که در این صورت قطعا به جام‌جهانی نخواهد رسید، یا باید با روشی غیر از جراحی دنبال بهبود باشد که در این شرایط دوران دوری او از مسابقات به دو ماه کاهش می‌یابد، اما ریسک بالایی دارد و شاید بعد از بازگشت صیادمنش به میادین شاهد تشدید مصدومیت او باشیم. تازه در این شرایط ممکن است حتی کادرفنی هم به این بازیکن بازی ندهد، چرا که نمی‌توان یک نفر را بعد از دو ماه خانه‌نشینی به سرعت در فهرست تیم ملی قرار داد. بازیکن در این وضعیت، قطعا در بهترین فرم نخواهد بود و بعید است بتواند به تیمش کمک کند.
از شواهد امر این‌طور برمی‌آید که صیادمنش نخستین غایب سرشناس تیم ملی در جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر خواهد بود؛ یک استعداد ۲۱ ساله درخشان که حضور در جام‌جهانی، حتی به عنوان بازیکن نیمکت‌نشین می‌توانست برای او یک تجربه گران‌بها و مفید باشد. او اگر در این سن و سال می‌توانست کنار تیم ملی باشد و بزرگ‌ترین تورنمنت جهان را از نزدیک لمس کند، قطعا این تجربه بعدها به کارش می‌آمد. حقیقت این است که حضور صیادمنش در تیم ملی حتی می‌توانست فقط هم تشریفاتی نباشد. او این اواخر از سوی دراگان اسکوچیچ در بازه‌های چند دقیقه‌ای به بازی گرفته می‌شد و اغلب هم نمایش‌های قابل دفاعی داشت. به عنوان مثال او در دقایق پایانی بازی با کره‌جنوبی روی پاس استثنایی سردار آزمون تا آستانه گلزنی به این تیم پیش رفت.
به علاوه اللهیار در فصل جدید فوتبال باشگاهی انگلستان اغلب به عنوان وینگ‌بک چپ در هال‌سیتی مورد استفاده قرار میگرفت و آنجا هم جواب داده بود. در نتیجه واقعا کادر فنی تیم ملی می‌توانست روی صیادمنش در این پست هم حساب کند و چه بسا او شانس این را داشت که به پدیده ایران در این مسابقات تبدیل شود، اما حیف که یک آسیب‌دیدگی بدموقع همه‌چیز را به هم ریخت. بازیکنانی که در بیش از یک پست توانایی بازی دارند، عصای دست مربیان هستند و از این نظر صیادمنش هم می‌توانست شانس بیشتری برای بازی در جام‌جهانی پیدا کند. به هر حال امیدواریم مصدومیت او به سرعت بهبود یابد و حتی اگر به جام‌جهانی نرسید، در جام ملت‌های آسیا با بهترین فرم در خدمت تیم ملی باشد. جام ملت‌ها اتفاقا تورنمنتی است که در آن راحت‌تر از جوانان استفاده می‌شود.
