مجید انتظامی، رسول ملاقلی‌پور،‌ غلام کویتی‌پور و خانواده شهید جهان‌آرا به‌مناسبت سالروز حماسه آزادسازی خرمشهر مورد تجلیل قرار گرفتند. به گزارش «ایسنا» در مراسمی که شامگاه دوم خرداد ماه در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برگزار شد،‌ حسین جهان‌آرا برادر شهید محمد جهان‌آرا پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی گفت: شهید جهان‌آرا به خودسازی اهمیت زیادی می‌داد و در هوای خرمشهر که همه اعضای خانواده زیر کولر می‌خوابیدند، او این کار را نمی‌کرد و می‌گفت: باید مثل تمام مردم زندگی کرد. او بخش دیگری از سخنانش را به خاطره‌گویی درباره این شهید اختصاص داد.

مجید انتظامی هم که خالق سمفونی حماسه خرمشهر است، در این مراسم گفت: هنر من پشت این تریبون نیست. من باید با مداد بنویسم و آن را تبدیل به موسیقی کنم که شما هم امروز بخش‌هایی از آن را شنیدید. من به‌تنهایی هیچ هنری ندارم و این هنرمندان و نوازندگان هستند که همیشه من را همراهی کرده‌اند.

غلام کویتی‌پور نیز که در این مراسم حضور داشت، دقایقی به مداحی برای حاضران پرداخت و اظهار کرد:‌ هرچه از شهدا بگوییم، کم گفته‌ایم. بنده در جمع‌های این‌چنینی زیاد وقت حاضران را نمی‌گیرم؛ بنابراین فقط به اجرای چند قطعه موسیقایی درباره رشادت‌های رزمندگان اکتفا می‌کنم که امیدوارم مقبول واقع شود.

در بخش دیگری از این مراسم حجت‌الاسلام شهاب مرادی رئیس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران این مراسم تجلیل را تلاشی کوچک دانست و گفت: می‌خواهیم به سهم خود بگوییم ما به وجود شما افتخار می‌کنیم. ما به رسول ملاقلی‌پور افتخار می‌کنیم؛ نازنینی که با دوربین خود حماسه‌های زیادی را ثبت کرده است. باور کنید نسل بعد از ما باور نمی‌کند که ما توانستیم به عراق غلبه کنیم و تمام کشورهایی را که از عراق حمایت می‌کردند، هواپیما به آنها اجاره می‌دادند، نیرو می‌دادند اما به ما سیم خاردار هم نمی‌دادند، عقب بزنیم.

اگر سمفونی‌هایی مانند خرمشهر استاد مجید انتظامی نبود یا اگر نوای زیبای «ممد نبودی» غلام کویتی‌پور نبود، اگر اینها نباشد نسل بعد چیزی را باور نمی‌کند. رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با بیان اینکه وظیفه هنر ثبت تاریخ است، گفت: عکس‌هایی را که رسول ملاقلی‌پور از جنگ گرفته دوباره نگاه کنید. رزمندگانی را می‌بینید که لباس نظامی بر تن کرده‌اند، اما پیراهنی چهارخانه دارند که نشانی از نظامی‌گری نداشت. اینها ارتشِ کمک‌کننده از اتحادیه فلان‌جا نداشتند. ناتو نداشتند. اینها فقط و فقط غیرت داشتند که آن را در کف دست گذاشتند.

همچنین بخش دیگری از این مراسم به شعرخوانی اختصاص داشت که حاضران با صلوات این مراسم را همراهی می‌کردند.