دلیل شخصی شهاب حسینی برای کارگردانی در تئاتر

شهاب حسینی گفت: حضور من در تئاتر و انگیزه‌ام برای کارگردانی آن هم در شرایطی که در اوج دوران کاری‌ام در سینما هستم برای اقناع روحم است. به گزارش «ایسنا» این بازیگر و کارگردان که به زودی نمایش «اعتراف» را در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه می‌برد در نشستی خبری که در سالن کنفرانس مجموعه تئاترشهر برگزار شد درباره کارگردانی این اثر نمایشی گفت: من در اوج کار خود در سینما به‌دلیل یک اتفاق مهم که در سینما کمتر رخ می‌دهد، خواستم به حوزه تئاتر وارد شوم و این نمایش را کارگردانی کنم آن هم اقناع روحی است که در سینما کمتر اتفاق می‌افتد.

او با اشاره به اینکه بسیاری از کارها در سینما او را راضی نمی‌کند و با تاکید بر اینکه وقتی با یک کار هنری به شکل کارمندی برخورد شود ناقوس مرگ آن شنیده خواهد شد، افزود: همواره دغدغه من در کار اقتباس بوده و از آنجا که ادبیات نمایشی همیشه امتحان خود را پس داده است دوست داشتم در تئاتر این تجربه را دنبال کنم. حسینی با انتقاد از برخی شرایطی که در سینما به‌وجود آمده است، اظهار کرد: الان یک تبی در سینما شکل گرفته و آن هم این است که تعداد نویسنده-کارگردان‌ها زیاد شده است که این باعث تعجب من می‌شود؛ مگر نویسنده می‌تواند کارگردان هم باشد، قلم چیزی است که خدا در قرآن به آن قسم خورده و نوشتن کار هر کسی نیست. وقتی نویسنده و کارگردان یکی می‌شوند پس سهم نویسندگانی که آثار بزرگی را نوشته‌اند چه می‌شود؟ چه کسی قرار است این آثار بزرگ را به تصویر بکشد و به نسل بعدی تحویل دهد.

وی با اشاره به دیگر تجربه‌های تئاتری خود و بیان اینکه کاری که اکنون با نمایش «اعتراف» انجام می‌دهد یک سوزن به خودش است و بعد یک جوالدوز به جامعه درباره اینکه چطور شد پس از تجربه ساخت اولین فیلم سینمایی‌اش سراغ کارگردانی تئاتر آمد، گفت: دوست دارم فیلم دومم را بسازم؛ در حالی که فیلم «ساکن طبقه وسط» حدود ۱۰ سال طول کشید تا ساخته شود و شاید ساخت فیلم بعدی‌ هم ۱۰ سال زمان ببرد؛ اما ساختن فیلم سینمایی داستان غریبی است. او در این باره اضافه کرد: اساسا سرمایه‌گذار به کسی گفته می‌شد که تهیه‌کننده کار هم باشد؛ اما الان تهیه‌کننده دنبال جذب سرمایه است و جذب سرمایه هم شرایط سختی دارد؛ چون تضمین بازگشت آن شدنی نیست. وقتی فیلمی ساخته می‌شود معلوم نیست مجوز اکران بگیرد یا خیر و این شرایط کار را سخت می‌کند. در حالی که راضی کردن سرمایه‌گذار برای آمدن به تئاتر راحت‌تر است؛ چون شرایط آن مشخص‌تر است.