ظهر جمعه در شهر علی‌آباد اتفاق عجیبی افتاد. یکی از بانوان ورزشکار گلستانی با یک مشکل عجیب و بی‌نظیر مواجه شده است؛ او که مشغول تمرین بود از‌سوی یک موتور‌سوار ضربه‌ خورد و به کنار جاده پرتاب شد. اتفاقی که جدا از موضوعات ورزشی باید ریشه‌های آن را در مشکلات اجتماعی جستجو کرد؛ اینکه در کنار افتخار‌آفرینی و مدال‌آوری بانوان‌ورزشکار ایرانی هنوزهم بخشی از جامعه برای آنها مشکل ایجاد می‌کنند.

 صدای موتور از گوشم نمی‌رود

داستان این ماجرای تلخ به این صورت است؛ متین معززی، دختر اسکیت‌باز گلستانی است که سابقه چند قهرمانی در کشور را نیز دارد. او ظهر‌جمعه به همراه چند هم‌تیمی‌اش در جاده اصلی علی‌آباد مشغول تمرین دوچرخه بوده که با لگد یک موتور‌سوار به شانه جاده پرتاب می‌شود. معززی درباره این اتفاق می‌گوید: «حدود ساعت 12 بود که در جاده اصلی شهر رکاب می‌زدیم. یک موتور با سرعت خیلی زیاد که هنوز صدایش توی گوشم است به من نزدیک شد. انقدر نزدیک بود که بدنش به من خورد و به یکباره با لگد، من را به کنار جاده پرتاب کرد. من اصلا نفهمیدم چه اتفاقی افتاد و تنها خودم و دوچرخه‌ام را روی هوا دیدم و به زمین خوردم.»

 مشکل بود اما نه اینطور

تمرین در محیط غیر ورزشی همیشه مشکلات خاص خودش را داشته است. معززی و دیگر ورزشکاران اسکیت و دوچرخه‌سواری استان گلستان نیز این مشکلات را تجربه کرده‌اند. بوق خودروها، نداشتن اسکورت، تصادف و بی‌توجهی راننده‌ها از جمله این موارد است اما اتفاق ظهر جمعه تا امروز دیده نشده‌بود؛ لگد‌پرانی به ورزشکاری که برای افتخار شهرش تلاش می‌کند. این بانوی اسکیت سوار درباره لحظه‌های بعد از اتفاق  توضیح می‌دهد: «سه نفر بودیم که رکاب می‌زدیم و من نفر وسط بودم. وقتی افتادم حدود یک دقیقه بعد خانم و آقایی از ماشین پیاده شدند و به من آب دادند. حالم خیلی بد بود و بعد هم تیمی‌هایم به من رسیدند. کمی ماندم تا حالم بهتر شود و برگشتم. اصلا درک نمی‌کردم چرا این اتفاق افتاد و شوکه بودم. با اینکه مردم شهرم، همیشه هوای ما را داشته و دارند اما بازهم مشکلاتی وجود داشت اما این‌بار انقدرعجیب و وحشتناک بود که هنوز هم ذهنم درگیرش است.»

 موضوع اصلی چیز دیگری‌است

با وجود این اتفاق تلخ، معززی تاکید می‌کند که دغدغه کنونی‌اش این نیست که یک دختر ورزشکار با لگد یک مرد غریبه از روی دوچرخه‌اش پرت شده‌است. او موضوع اصلی را درچیز دیگری می‌بیند. معززی می‌گوید: «این یک اتفاق بود و به شدت زخمی شدم. خدا را شکر شکستگی ندارم و به خیر گذشت اما موضوع اصلی این است که بیش از 10‌سال در خیابان تمرین می‌کنم زیرا زمینی برای تمرین نداشتم. موضوع اصلی نداشتن زمین و نبود یک فضای امن برای تمرین ما ورزشکاران است. من در این ده دوازده سال بدون داشتن زمین تمرین، مقام می‌آورم و کسی به موضوع اصلا توجه نمی‌کند. حاضرم هرجای استان بروم و تمرین کنم اما در استان هیچ زمینی در اختیار ما قرار نمی‌دهند.»

خواسته من فضای امن است

بعد از این سانحه تلخ، مسوولان شهر و استان پیگیر حال این اسکیت‌باز شده‌اند اما فعلا نتوانسته‌اند خواسته او و دیگر ورزشکاران را برآورده کنند. معززی که از قهرمانان اسکیت کشور است، می‌گوید:«رییس هیات و مسوولان با من تماس گرفتند و حالم را پرسیدند؛ می‌گویند برای گرفتن زمین بسیار نامه‌نگاری کرده‌اند اما اداره کل، جواب نامه‌ها را نمی‌دهد و کاری نمی‌کند.» او در پاسخ به این سوال که آیا استان زمینی برای اسکیت دارد که در اختیارشان قرار نمی‌گیرد؟ توضیح می‌دهد: «یک زمین در دانشگاه آزاد گرگان وجود دارد که می‌توانیم در آن تمرین کنیم. خودم بارها گفته‌ام که همان خوب است اما اجازه نداده‌اند. من حتی راه دور را قبول می‌کنم اما نتوانسته‌اند یک ساعت آن را در اختیار ما قرار دهند. حرفی هم بزنم، برایم بد می‌شود. این مشکل تنها برای من نیست بلکه برای ورزشکاران دیگرهم هست.»

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.