کوروش پرویزیان * شبکه بانکی بین‌المللی، شبکه‌ای به هم پیوسته و در هم تنیده است که امکان مبادلات متنوع بین کشورهای مختلف را فراهم می‌کند. این شبکه بانکی بین‌المللی امکان رد و بدل کردن کدهای خاص و استاندارد را فراهم می‌کند. شبکه‌های بانکی در کل جهان از طریق سوئیفت با هم در تماسند و عضویت در این شبکه این امکان را به بانک‌های سراسر جهان می‌دهد که ارتباطات بین بانکی را بدون ریسک انجام دهند. حضور در این شبکه گسترده بانکی این امکان را فراهم می‌‌کند که گشایش ال‌سی، ضمانت‌نامه‌های مختلف، دریافت‌ها و پرداخت‌های مالی اطلاعات در کمال امنیت انجام شود. قطع این ارتباط به آن معنا است که بانک یا نهادهای مالی از این شبکه مجازی بین‌المللی جدا شود. بعد از افزایش تحریم‌ها علیه ایران، شبکه سوئیفت هم ایران را تحریم کرد و بانک‌های ایرانی از این کانال ارتباطی بانکی محروم شدند. به عبارت دیگر تحریم سوئیفت تمام عملیات بین بانکی ما با دیگر کشورها را متوقف کرد. همین امر سبب شد که نقل و انتقالات پولی ما از طریق مجاری مانند صرافی‌ها انجام شود که ریسک مبادلات تجاری را به شدت افزایش می‌داد یا از طریق ابزارهای سنتی که معضلات خاص خود را داشت. درست است که ما با تلاش خود راه‌هایی را جایگزین سوئیفت کردیم، اما هم این روش‌ها قدیمی بود و هم هزینه‌های بسیاری را به سیستم تجاری کشور متقبل می‌کند. امکان فعالیت با شبکه‌ای مانند سوئیفت هزینه‌های نقل و انتقال مالی را کاهش می‌داد که قطع این ارتباط هزینه‌ها را هم افزایش داد. درست است که ما روش‌هایی قدیمی را جایگزین کردیم و در این مدت به اجبار از این روش ها استفاده کردیم، اما باید گفت که هیچ کدام از این روش‌ها نه ظرفیت سوئیفت را دارد و نه از لحاظ دسترسی آسان و امنیت بالای مبادلات تجاری می‌تواند به پای این شبکه برسد. بر این اساس لغو تحریم سوئیفت و بازگشت مجدد ما به این شبکه بزرگ بانکی هم می‌تواند ریسک تجاری را کاهش دهد و هم هزینه‌ها را به حداقل برساند. *عضو شورای پول و اعتبار