نویسنده: پارک گوئن‌های، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی مترجم: سمانه فیاضی در تاریخ 12 فوریه 2013، در آستانه آغاز به‌کار دولت جدید در کره‌جنوبی، کره‌شمالی سومین آزمایش هسته‌ای خود را به انجام رساند. در همان زمان، کمیته انتقالی ریاست‌‌جمهوری (کره‌جنوبی) «برنامه اعتمادسازی در شبه جزیره کره» را به‌عنوان سیاست کلیدی دولت جدید به تصویب رساند.
اگرچه آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی باعث بروز تنش‌هایی شد که تجدید نظر در «برنامه اعتمادسازی» را به دنبال داشت، اما من به شکلی شفاف بیان کرده‌ام که بر اصول خود پایبندم. بی‌‌تردید، «برنامه اعتمادسازی» احتمال اقدامات تحریک آمیز نظامی از طرف کره‌شمالی را مورد توجه خود قرار داده است و به شکل ویژه‌ای در نظر دارد تا چرخه نابخردانه فتنه‌انگیزی را با راهکار سازش و کاهش تنش‌ها متوقف کند.
«برنامه اعتمادسازی» به‌منظور غلبه بر تمام سیاست‌های افراطی و همچنین منفعلانه، تهیه و تدوین شد؛ سیاست منفعلانه، در نتیجه بی‌اعتمادی کره‌شمالی اتخاذ می‌شد و تندروی‌ها نیز به‌دلیل فشارهای بی‌امانی بوده که این کشور بر کره‌جنوبی اعمال کرده است. «برنامه اعتمادسازی» در نظر دارد تا با تکیه بر قدرت بازدارندگی خود و با وادار ساختن کره‌شمالی به پرداخت هزینه‌های سنگین، در صورت اعمال اقدامات تهاجمی، صلحی پایدار را در شبه جزیره کره ایجاد کند. این موضوع تا زمانی که کره‌شمالی تغییرات اساسی در سیاست‌هایش را تضمین کند و بپذیرد که عضوی مسوول در جامعه جهانی باشد، به قوت خود باقی است.
از زمان روی کار آمدن دولت من، کره‌شمالی تهدیدات نظامی و لفاظی‌های فتنه‌جویانه خود علیه کره‌جنوبی را افزایش داده است. در آوریل ۲۰۱۳ کره‌شمالی طی یک اقدام افراطی و یکجانبه، از ورود کارگران کره‌جنوبی به مجتمع صنعتی کائه سونگ که نماد همکاری مشترک بین دو کره است، جلوگیری کرد. به دنبال تعطیلی کائه سونگ، برخی پیشنهاد کردند که از طریق مذاکراتی محرمانه، امتیازاتی به کره‌شمالی ارائه شود تا به واسطه آن، روابط بین دو کره بهبود یابد. با آگاهی از اینکه در گذشته، چنین مذاکراتی عوارض جانبی بسیاری را به دنبال داشته است، تصمیم گرفتم که پیشنهاد مذاکراتی آزاد و شفاف را ارائه کنم.
من بارها به کره‌شمالی تاکید کرده‌ام که اعتماد می‌تواند به‌وسیله همکاری طرفین در پروژه‌هایی هرچند کوچک اما مهم، پایبندی به معاهدات و رسیدگی به رفتارهای مشکل‌زا شکل بگیرد. همچنین به جامعه جهانی توضیح دادم که پایداری سیاست ما در رابطه با «برنامه اعتمادسازی» نیازمند حمایت از طرف بسیاری کشورها است.
بالاخره کره‌شمالی در نیمه ژوئیه حاضر به گفت‌وگو شد و یک ماه بعد از آن توافق کرد که مجتمع صنعتی کائه سونگ، بار دیگر به شکلی سازنده مورد بهره‌برداری قرار گیرد. به‌منظور پیگیری اقدامات فوق، دبیرخانه‌ای برای مدیریت مشترک مجتمع صنعتی تاسیس شد و مقامات دولتی دو کره، جلسات روزانه‌ای را آغاز کردند. با توجه به اینکه در پنج سال اخیر تقریبا هیچ گفتمانی بین دو کره برگزار نشده بود و از طرفی در اولین روزهای آغاز به‌کار دولت من، تنش‌ها از سوی کره‌شمالی به نقطه اوج خود رسیده بود، اقدامات ذکر شده، قدمی هر چند کوچک اما قابل توجه و رو به جلو بود. با این حال، راهی طولانی تا رسیدن به شرایطی کاملا عادی در مجتمع کائه سونگ باقی است. کره‌شمالی نسبت به پیگیری مذاکرات در رابطه با اجازه ورود دوباره کارگران، ارتباطات و مخابرات، ترخیص کالا از گمرک و همه موارد ضروری دیگر، اشتیاقی از خود نشان نمی‌دهد.
گذشته از این، کره‌شمالی تنها چند روز قبل از تاریخ توافق (طی جنگ میان دو کره در سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ تعداد بسیاری از خانواده‌ها از هم جدا افتادند، قرار بر این بود که این خانواده‌ها در منطقه مرزی با یکدیگر ملاقات کنند)، برنامه ملاقات میان خانواده‌های جدا افتاده از هم را لغو کرد. این مساله باعث ناراحتی عده زیادی که مشتاقانه در انتظار این رویداد بودند شد. پس از آن، کره‌شمالی تهدید‌ها و تهمت زدن‌ها به کره‌جنوبی را از سر گرفت.
به دنبال عملیات اخیر پاکسازی و اعدام چانگ سونگ تائیک که به عنوان مرد دوم کره‌شمالی شناخته می‌شد، شرایط سیاسی در شبه جزیره کره نگرانی‌های بیشتری را برای دو کره و جامعه جهانی به دنبال داشته است. این موقعیت، این مساله را نشان می‌دهد که وضعیت به وجود آمده تا چه اندازه غیرقابل پیش‌بینی است و همچنین بهبود روابط بین دو کره تا چه اندازه مشکل خواهد بود. طی ۱۰ ماه اخیر، دولت من به دنبال آن بوده است که نسبت به هنجارهای بین‌المللی در رابطه با سیاست‌هایش در قبال کره‌شمالی، وفادار بماند، در عین حال سعی کرده است تا در برابر انتظارات مردمی مقاومت کند. ما اصول اساسی را به‌کار خواهیم گرفت و اولویت‌های زیر را در رابطه با سیاست خود در برابر کره‌شمالی به اجرا درخواهیم آورد.
نخست اینکه، راه رسیدن به صلح و وحدت در
شبه جزیره کره را هموار خواهیم ساخت. دولت من مدعی آن است که از قابلیت‌های بازدارندگی قدرتمندی برخوردار است، چرا که امنیت تمام و کمال، پایه و اساس یک صلح واقعی است. از این لحظه به بعد مقامات دولتی به‌منظور دستیابی به یکپارچگی و بهبود کیفیت زندگی تمام مردم شبه جزیره کره، به سختی تلاش خواهند کرد تا به وسیله گفت‌وگو، تبادلات و ایجاد وحدت، صلحی پایدار را برقرار کنند.
همچنین، کره تلاش می‌کند تا در جریان این برنامه، وحدت با جامعه جهانی را نیز استحکام بخشد. شکی نیست که مساله وحدت، برای مردم کره موضوعی حائز اهمیت است؛ اما دستیابی به این وحدت به واسطه حمایت از طرف کشورهای همسایه و حصول اطمینان از اینکه تمام احزاب منطقه از منافع آن برخوردار شوند، امکان‌پذیر خواهد بود.
دوم اینکه، مقامات کره سعی خواهند کرد تا «برنامه اعتمادسازی» را ارتقا بخشند. به‌منظور از میان برداشتن بدگمانی‌های دیرینه، تلاش خواهیم کرد تا گفتمان بین دو کره تا زمانی که نسبت به موارد توافق شده متعهدانه برخورد شود، تقویت شود.
دولت من تدبیرهای لازم را برای توسعه گفت‌وگو و وحدت بین دو کره در نظر خواهد گرفت. همچنین، ارائه کمک‌های بشردوستانه به کره‌شمالی ادامه خواهد داشت و در عین حال تلاش برای تجدید دیدار خانواده‌های جدا افتاده از هم به قوت خود باقی است. موضوع زندانیان جنگ و افراد ربوده شده‌ای که در کره‌شمالی نگه داشته شده‌اند از موارد تحت بررسی دولت است. همچنین، ما بر شفافیت سیاست خود در قبال کره‌شمالی می‌افزاییم. البته با توجه به طبیعت روابط میان دو کره، تمامی جزئیات این سیاست‌ها نمی‌تواند فاش شود. اما تا جایی که امکان دارد، اطلاعاتی دقیق به مردم ارائه خواهد شد، چراکه این مساله بهترین راه برای حصول اطمینان از تداوم حمایت‌های مردمی و همچنین اجرای موثر چنین سیاست‌هایی است.
سوم اینکه، کره‌جنوبی خواستار خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی است؛ این مساله راهکاری برای دستیابی به پیشرفت‌های مشترک در شبه جزیره کره و همچنین سراسر شمال شرقی آسیا است. بی‌تردید، وقتی که کره‌شمالی از توسعه هسته‌ای دست بر دارد و بر پایه اعتمادی متقابل با کره‌جنوبی متحد شود، روابط میان دو کره می‌تواند به درستی پیشرفت کند.
اگر کره‌شمالی در رابطه با خلع سلاح هسته‌ای تعهدی محکم دهد، ما تمام تلاش خود را خواهیم کرد تا حمایت جامعه بین‌المللی را برای همکاری‌های فعالانه در جهت توسعه اقتصادی کره‌شمالی تامین کنیم. همچنین ما به سختی می‌کوشیم تا در کنار یکدیگر و با همیاری همسایگان خود در شمال شرقی آسیا، به پیشرفت شبه جزیره کمک کنیم. کره‌شمالی اخیرا تمایل خود را برای ایجاد مناطق ویژه اقتصادی نشان داده است. اما اگر کره‌شمالی بر توسعه هسته‌ای خود پافشاری کند، هیچ کشوری، از جمله کره‌جنوبی در چنین مناطقی سرمایه‌گذاری نخواهد کرد. اگر کره‌شمالی حقیقتا برای مردم خود اهمیت قائل است، باید از هدف واهی خود مبنی بر توسعه همزمان اقتصادی و هسته‌ای دست بردارد. اگر کره‌شمالی خواستار این است که به شریکی معتبر برای همسایگان خود تبدیل شود، باید نسبت به هنجارهای بین‌المللی وفادار بماند و رفتاری خردمندانه از خود نشان دهد.
پذیرش دوباره کره‌شمالی به عنوان عضوی از جامعه جهانی برای سیاست خارجی ما حائز اهمیت است. به همین علت، من طرح اوراسیا را مطرح کردم؛ این طرح چنین متصور شده است که شبکه‌های آمایشی تقسیم شده قاره اوراسیا به هم مرتبط شوند و همچنین موانعی که بازدارنده تبادلات هستند از میان برداشته شوند تا به این ترتیب، به موجودیتی واحد دست پیدا کنیم. به علاوه، این موضوع به برنامه‌های من در راستای ایجاد صلح و وحدت در شمال شرقی آسیا مرتبط می‌شود. برای اینکه این ابتکار با موفقیت روبه‌رو شود، شبه جزیره کره باید ابتدا دیوار بی‌اعتمادی را از میان بردارد، چرا که به این ترتیب دروازه‌ای خواهد بود برای ارتباط اوراسیا و اقیانوس آرام. طرح تاسیس پارک جهانی صلح در منطقه غیرنظامی مرزی دو کره، می‌تواند به عنوان نقطه آغاز تلقی شود. کشورهای منطقه، در کنار دو کره باید تلاش کنند تا اعتماد و وحدت را ترویج کنند و چنین برنامه‌هایی را در سایر مناطق نیز انتشار دهند. به این ترتیب، شبه جزیره کره قادر خواهد بود که تصویر گذشته خود را به عنوان یک منطقه بی‌ثبات پاک کند.