با توجه به اینکه اکثر کشورهای آسیایی برنامه دارند تا میزان تولید لاستیک طبیعی را افزایش دهند (یا تاکنون اقداماتی هم در این خصوص انجام داده‌اند) پتانسیل عرضه در سطح جهان از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ بین ۳۰ تا ۵۰ درصد افزایش خواهد یافت. سهم کشورهای آسیایی از تولید لاستیک طبیعی در دنیا بیش از ۹۰ درصد می‌باشد. در سال ۲۰۰۸، انجمن کشورهای تولیدکننده لاستیک طبیعی (ANRPC) برآورد کرد سطح زیر کشت جدید از سال ۲۰۰۰ تا ۶ برابر افزایش یافته است. یک میلیون هکتار دیگر نیز در فاصله سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ افزوده شده است. تولید سالانه کشور هند، چهارمین تولیدکننده لاستیک طبیعی، تاکنون ۸۶۴۵۰۰ تن بوده و انتظار می‌رود سطح تولید خود را در یک دهه دو برابر کند.

انجمن لاستیک هند در طول یازدهمین برنامه ۵ ساله خود برنامه توسعه کلان را جهت افزایش تولید لاستیک طبیعی (NR) در ایالت‌های شمال شرقی به انجام خواهد رساند. برآورد می‌شود مبلغ سرمایه‌گذاری در این خصوص به ۵/۲۴۴ کرور روپیه (۱۰ میلیون RS) برسد. دولت هند برنامه ارائه شده از سوی این انجمن را تصویب کرده است. برنامه پیشنهاد شده قرار است موجب تقویت کشت و زرع لاستیک در ایالاتی چون آسان، تریپوریا، نگالند، مانیپور، میزوران و آروناچال پرادش شود. در سال گذشته، سه کشور مهم تولیدکننده لاستیک، تایلند، اندونزی و مالزی برنامه‌های زیادی جهت تنظیم کردن سطح تولید لاستیک تا سال ۲۰۱۴ به منظور تثبیت قیمت‌ها به انجام رساندند. کشور مالزی در اوایل امسال اعلام کرد در نظر دارد ۵۰۰۰۰ هکتار به این مساله اختصاص دهد، اندونزی نیز اعلام کرد برنامه او ۵۵۰۰۰ هکتار می‌باشد، با این حال تایلند برنامه خاصی منتشر نکرده است. به نقل از انجمن کشورهای تولیدکننده لاستیک طبیعی، پیر شدن درختان، (در سال گذشته یک برنامه کشت مجدد از سوی سه کشور مهم در این صنعت به اجرا درآمد تا از قیمت‌ها حمایت نماید) و بد بودن آب و هوا منجر به کاهش بازده در شش ماه اول سال ۲۰۰۹ شد. به گزارش ANRPC، تایلند و اندونزی ۷۰ درصد از سهم تولید لاستیک در جهان را به خود اختصاص داده‌اند. کشورهای دیگری چون هند، ویتنام، چین و سریلانکا نیز در این صنعت به فعالیت مشغول می‌باشند. گروه فوق در گزارش ماه اوت خود اظهار کرد: نرخ بالای فعلی در زیر کشت بردن مجدد زمین‌ها فراتر از افزایش زرع سال ۱۹۸۰ می‌باشد. البته ۶ تا ۷ سال زمان لازم است تا درختان به بازدهی برسند.