معدن و توسعه- با مقررات جدیدی که دولت چین برای صادرات فولاد از ۲۰ مه ۲۰۰۷ اتخاذ کرده است، صنعت فولاد با افزایش قیمت‌های بالایی مواجه خواهد شد چون این کشور فولادهایی را که برای تقویت ساختار زیربنایی آن نیاز باشد صادر نخواهد کرد. به گزارش متال بولتن، منابع صنعتی می‌گویند که اثرات این اقدامات قیمت‌ها را در سراسر جهان بالا و هند بیشترین سود را خواهد برد. چین به نظر می‌رسد که تنها بازار بزرگی در جهان باشد که بالاترین رشد را نیز دارد. صادرات فولاد این کشور سال گذشته با ۱۰۹‌درصد رشد به ۴۳میلیون تن رسید که تقریبا معادل کل تولید فولاد هند است. چین ۳۵۰میلیون تن فولاد تولید می‌کند که تقریبا یک سوم تولید جهانی است.

مجوزهای صادراتی شامل ۸۳ محصول فولادی از جمله میلگرد ساختمانی، ورق نورد گرم و تسمه باریک است که رویهم‌رفته ۵۰‌درصد صادرات فولاد آن را دربر‌می‌گیرد. اکثر محصولات نورد سرد، محصولات گالوانیزه و انواع لوله‌ها از سیستم جدید مجوز صادراتی معاف هستند.

منابع صنعتی می‌گویند که اقدام کنونی فقط یک مجوز یا پروانه صادراتی است که می‌تواند به یک نظام سهمیه‌بندی مبدل شود چون دولت مصمم است که عدم توازن تجاری را کنترل کند.

این منابع اضافه کردند که این سیستم مجوز صادراتی قیمت‌ها را در داخل چین کاهش خواهد داد که یک وحشت آنی در بازار جهانی به‌وجود آورده است چون صادرکنندگان چینی قبل از ۲۰ مه به بازارهای صادراتی حمله‌ور خواهند شد تا حداکثر قراردادهای صادراتی را منعقد کنند.

اما در بلندمدت بازار جهانی با کمبود فولاد مواجه خواهد شد که می‌تواند فرصتی را برای فولادسازان هندی به‌وجود آورد ولی میزان سود این فرصت چندان بالا نخواهد بود چون هند چندان ظرفیت تولید بالایی ندارد که بتواند صادرات خود را در حد قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد. هند سال گذشته تقریبا ۴میلیون تن صادرات فولاد داشته است.

چین اوایل امسال اعلام کرد که در نظر دارد در ۱۰ استان و مناطق مختلف تا یک تاریخ مشخص تعدادی از فولادسازی‌های خود را تعطیل کند. طبق گزارش‌ها، چین در ظرف ۵ سال آینده به ترتیب ۸۶/۳۹میلیون تن و ۶۷/۴۱میلیون تن از ظرفیت تولید آهن و فولاد خود خواهد کاست و تا پایان امسال نیز ۵۵/۲۲ (آهن)میلیون تن و ۲۳/۲۴ (فولاد) میلیون تن از ظرفیت تولید آن کم خواهد شد. منابع صنعتی اشاره کردند که این اقدام می‌تواند وضعیت عرضه مازاد را در بازار داخلی کنترل کرده و بهره‌برداری را کارآتر کند. چین در نظر دارد که کارخانه‌های قدیمی خود را به‌میزان ۳۰میلیون تن و ۳۵میلیون تن تا پایان سال ۲۰۰۷ تعطیل کند و در نهایت تا پایان سال ۲۰۱۰ حدود ۱۰۰میلیون تن و ۵۵میلیون تن از این ظرفیت‌ها کاسته خواهد شد. نشریه World Steel Dynamies پیش‌بینی می‌کند که قیمت ورق گرم به ۷۲۵ـ۶۰۰ دلار در هر تن خواهد رسید که مهم‌ترین دلیل آن کاهش صادرات آن از چین است.