لاورنس اچ. سامرز، استاد دانشگاه «چارلز الیوت» در هاروارد، وزیر خزانه‌داری سابق آمریکا و رئیس شورای اقتصاد ملی در کاخ سفید در تازه‌ترین مقاله‌ خود، برمبنای تحقیقات مشترک با دو همکار دیگرش، از تشدید بیماری اقتصادهای پیشرفته صنعتی سخن گفته است. به گزارش« اقتصادنیوز»، روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست،‌ خلاصه‌ای از مقاله جدید لری سامرز را به این شرح منتشر کرده است:

من به همراه بلانکارد و سروتی بر ۱۰۰ مورد از رکودهای اقتصادی کشورهای صنعتی در ۵۰ سال اخیر نگاهی انداختیم و با بررسی اثر آنها روی سطوح کارکردی بلندمدت، به تلاش برای فهم چیزی که بلانکارد و از قبل‌ها آن ‌را اثر «هسیتریسیز» (پسماند) اطلاق کرده بودیم، پرداختیم. پسماند در علوم به پدیده‌ای می‌گویند که در آن رابطه میان علت و معلول نه فقط به بزرگی علت بلکه به جهتی که علت در راستای آن تغییر می‌کند، بستگی دارد. ما دریافتیم که در بسیاری از موارد، بازده هیچگاه به روند گذشته خود باز نمی‌گردد. در واقع، بسیار واضح است که در بسیاری موارد، بحران‌های اقتصادی، رشد متعاقب بازده را بیشتر از جایی که بازده به روند خود بازمی‌گردد کاهش می‌دهند. به‌عبارت دیگر، «پسماند زیاد» واژه‌ای است که بیش از «بدون پسماند» مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در تحقیق بعدی، به همراه آنتونیو فاتاس روی اثر شگفتی‌های سیاست‌های پولی روی بازده بلندمدت و پیش‌بینی بازده بلندمدت با استفاده از روش ابداع‌شده توسط بلانکارد و دنیل لای پرداختیم. به‌دلیل اینکه سیاست‌های پولی از طریق تقاضای تجمعی روی بازده تاثیر می‌گذارد، این موضوع راهی را برای اجتناب از پرسش‌های علت‌ومعلولی فراهم می‌آورد. ما به این نتیجه رسیدیم که تغییرات سیاست پولی، اثرات ادامه‌دار بزرگی روی سطوح بازدهی خواهد داشت که اهمیت پسماند را نشان می‌دهد. من در یک کنفرانس نظرسنجی انجام دادم که نشان داد نزدیک به ۹۰ درصد حضار بر آثار قابل توجه پسماند عقیده دارند. با اینکه معتقدم هنوز باید تحقیقات بیشتری روی این موضوع انجام گیرد، در حال حاضر، فرضیه درست، حمایت از آثار پسماند است. در حالی که مدل‌های استاندارد بدون حضور این اثر تقریبا در همه بانک‌های مرکزی استفاده می‌شود.

نظر جداگانه من در این مقاله، گسترش ایده‌ای بوده که من برای مدت زیادی با دنبال کردن آن به موفقیت‌های کوچکی دست‌ یافته بودم. اقتصاد کلان کینزی استاندارد جدید در اصل، خلاصه‌ای از اغلب موضوعاتی پراهمیت در اقتصاد کلان است. مدل کینزی جدید به‌طور ضمنی اشاره می‌کند که سیاست‌های تثبیتی نمی‌تواند روی سطح متوسط بازده در طول زمان تاثیرگذار باشد و تنها اثرگذاری که می‌تواند داشته باشد روی دامنه نوسانات اقتصادی خواهد بود و نه روی سطح بازده. این فرضیه در شماری از سطوح مشکل‌زا خواهد بود.