بازگشایی مسیر انتقال پول

یونس مظلومی

مدیرعامل بیمه رازی

یکی از اولین موضوعاتی که هر دانشجوی رشته بیمه فرا می‌گیرد مکانیزم توزیع جهانی ریسک است. اصولا بیمه‌گران حرفه‌ای تمام ریسک‌ها را برای خودشان نگه نمی‌دارند و اصطلاحا آن را منتقل و واگذار می‌کنند؛ به این مکانیزم واگذاری اتکایی گفته می‌شود. طبیعی است در این مکانیزم شرکت‌های بیمه واگذارنده در پی آن هستند که از شرکت‌های معتبر و توانگر برای امر واگذاری استفاده کنند. از سوی دیگر عمده شرکت‌های بیمه اتکایی معتبر و قوی در اروپا و آمریکای شمالی هستند و اگر شرکت‌هایی پیدا شوند که در سایر مناطق جهان فعالیت می‌کنند با بیمه گران اروپایی و آمریکای شمالی عملیات واگذاری مجدد دارند و چنانچه نتوانند واگذاری مجدد انجام دهند خودشان از ظرفیت بالایی برای قبولی ریسک برخوردار نیستند. این موضوع باعث شده بود که در تمام این سال‌های تحریم شرکت‌های بیمه ایرانی نتوانند از بیمه‌گران معتبری برای واگذاری ریسک‌های خود بهره ببرند، چراکه تحریم‌ها باعث مسدود شدن تمام مسیرها برای واگذاری چه به‌صورت مستقیم و چه به‌صورت مجدد به این شرکت‌ها شده بود. موضوع دیگر و اساسی بحث رتبه‌بندی شرکت‌های بیمه داخلی توسط موسسات رتبه‌بندی بین‌المللی است. تحریم‌ها باعث شده بود که در تمام این سال‌ها شرکت‌های بیمه ایرانی نتوانند اقدام به دریافت رتبه یا به اصطلاح Rating کنند.

عدم رتبه‌بندی شرکت بیمه به‌خصوص شرکت‌های بیمه اتکایی باعث می‌شود که این شرکت‌ها نتوانند عملیات قبولی اتکایی انجام بدهند. قبولی اتکایی که می‌تواند زمینه ساز صادرات خدمات بیمه و ورود ارز به کشور شود به موجب تحریم‌ها مسدود و امکان انجام آن از بین می‌رود.مشکل دیگری که به واسطه تحریم‌ها به صنعت بیمه تحمیل شده بود عدم امکان دریافت مبالغ خسارت و مطالبات سهم بیمه گران اتکایی بود. چراکه به‌دلیل مسدود بودن مسیرهای انتقال پول شرکت‌های بیمه نمی‌توانستند خسارت سهم بیمه‌گران بیمه اتکایی را دریافت کنند و صورت‌های مالی اکثر شرکت‌های بیمه بیانگر مطالبات از این دست از شرکت‌های اتکایی خارجی است.اصولا بیمه موضوعی است که در آن آموزش و آشنایی با فرآیندهای جدید و نوآورانه بسیار مهم است و ورود بیمه به ایران در هشتاد سال گذشته و فراگیری آن عمدتا از طریق بیمه گران اروپایی صورت گرفته است. مسدود شدن مسیر شرکت‌های بیمه داخلی با بیمه‌گران معتبر بین‌المللی امکان چنین آموزش‌هایی را از بین برده بود و شرکت‌های بیمه حتی در صورت تمایل برای چنین ارتباطی امکان فراگیری فرآیندها و فعالیت‌های نوآورانه را نداشتند. امروزه صنعت بیمه در جهان به‌دلیل تغییرات چشمگیر در صنایع و فناوری‌ها بسیار پیشرفت کرده است. محصولات، نرم‌افزارها و دانش‌های جدیدی به آن افزوده شده است.اما ما در کشورمان به‌دلیل عدم امکان ارتباطات فوق‌الذکر از یادگیری و پیاده‌سازی و بومی‌سازی چنین امکاناتی بی‌بهره بوده‌ایم.