محمود بازاری* واردات محصولات کشاورزی در سال‌های گذشته با اما و اگرهایی از سوی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان و متولیان دولتی آنها مطرح بوده است، لیکن موضوع مهمی که در این کش و قوس‌های کارشناسی یا بعضا جناحی مورد غفلت واقع شده، فلسفه وجودی وزارتخانه عریض و طویل جهاد کشاورزی و زیرمجموعه‌های آن و سهم کلانی که از بودجه‌های جاری و عملیاتی کشور صرف تشکیلات، نیروی انسانی، نگهداری و فعالیت‌های این مجموعه عظیم می‌شود، است. اساسا این وزارتخانه متولی تولید کشاورزی است و باید اولویت اول این نهاد، سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرای راهکارهای موثر برای کمک به کاهش واردات محصولات کشاورزی قابل‌تولید در کشور و صرفه‌جویی ارزی ناشی از آن باشد. از سوی دیگر، مدیریت بهینه و مدبرانه تولید با هدف حفظ و توسعه منابع اصلی تولید نظیر زمین و نیروی انسانی، کاهش قیمت تمام شده محصولات، افزایش کیفیت محصولات به ویژه از طریق کاهش مصرف کود و سم، ارتقای راندمان عملکرد در واحدهای بهره‌برداری و اقتصادی کردن تولید کشاورزی اولویت‌های دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد تا در فرآیند توسعه کشور، نقش کشاورزی به عنوان یک حوزه زیربنایی و امنیت‌ساز در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، فراگیر و پایدار شود. *کارشناس ارشد صادرات