راه‌اندازی جشنواره کن نخل طلای کن برای فیلم طعم گیلاس کیارستمی

۲۰ سپتامبر ۱۹۳۹ جشنواره فیلم کن برای اولین بار در شهر کن در جنوب فرانسه برگزار شد، اما پس از آن تا پایان جنگ جهانی دوم برگزاری مجدد این جشنواره متوقف ماند. جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۴۶ با حمایت وزارت خارجه فرانسه بار دیگر راه‌اندازی شد و با وجود آنکه ماهیت اصلی شکل‌گیری آن رقابت با جشنواره ونیز بود، اما مقامات این دو فستیوال در توافقی پنهانی پذیرفتند تا برگزاری هر دو فستیوال در سال‌های متمادی را جشن گرفته و گرامی بدارند. این رویداد سینمایی معتبر در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۰ به علت مشکل بودجه برگزار نشد و در سال ۱۹۵۱ بود که به لطف روابط حسنه میان فرانسه و ایتالیا، زمان برگزاری جشنواره کن به بهار منتقل شد و جشنواره ونیز در همان مدت پاییز باقی ماند.

در دهه ۱۹۵۰ میلادی زمان برگزاری جشنواره، از ماه سپتامبر به آوریل تغییر یافت و از سال ۱۹۵۵ میلادی، نخل طلا به‌عنوان جایزه اصلی جشنواره کن معرفی شد. اولین حضور سینمای ایران در جشنواره فیلم کن با فیلم «کوروش کبیر» ساخته مصطفی فرزانه در بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه جشنواره سال ۱۹۶۱ رقم خورد. سینمای ایران پس از سه دهه سابقه حضور در این جشنواره در سال ۱۹۹۲ با فیلم «زندگی و دیگر هیچ» در بخش نوعی نگاه دو جایزه معتبر «جایزه روسلینی» و جایزه «بهترین فیلم بخش نوعی نگاه» را دریافت کرد. سال ۱۹۹۶ جعفر پناهی با فیلم «بادکنک سفید» در کن حضور یافت که این فیلم جایزه معتبر دوربین طلایی، جایزه بهترین فیلم بخش «دو هفته با کارگردانان» و جایزه فیپرشی را دریافت کرد. سال ۱۹۹۷ پرفروغ‌ترین سال حضور سینمای ایران در کن بود. چراکه عباس کیارستمی با «طعم گیلاس» توانست مشترکا با شوهی ایمامورا نخل طلا را دریافت کند. فیلم فروشنده اثر اصغر فرهادی نیز در سال ۲۰۱۴ جایزه بهترین فیلم‌نامه را به دست آورد و شهاب حسینی هم برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد.