دنیای اقتصاد-عباس بیات:
صنعت روانکار را میتوان یکی از صنایع خوب از زیرمجموعه فرآوردههای نفتی برشمرد که چراغخاموش به رشد خود ادامه میدهد. یکی از مزیتهای اصلی این صنعت را میتوان بحث عدمحساسیت دولت نسبت به محصولات تولیدی آن عنوان کرد. بهطور متوسط هر ماشین در سال ۱۶لیتر روغنموتور مصرف میکند که با توجه به وجود ۳۰میلیون دستگاه خودروی سواری و در نظر گرفتن ارزش تاریخی هر لیتر روغن خوراکی که حدود یکدلار است، ارزش کل بازار این صنعت دستبالا ۵۰۰میلیون دلار است. حال دولت اگر در قیمت محصولات این صنعت دخالت کند، یعنی در سال بین ۲ تا ۳دلار به هر خودرو تخفیف دهد، این توجیه اقتصادی ندارد. درنتیجه این صنعت حتی با حذف ارز ۲۸هزار و ۵۰۰تومانی لوبکات خود میتواند بهراحتی هزینه را به مصرفکننده منتقل سازد. در حال حاضر با وجود ارز ترجیحی برای مادهاولیه این صنعت سود اهرمی بهخصوص برای شرکتهایی همچون «شسپا» که تمامی روغن پایه خود را صادر میکنند ایجاد شده است. بررسی مقادیر تولید و فروش روانکارها نشان میدهد که در ۱۰ماهه سالجاری بهطور متوسط رشد ۳درصدی را به ثبت رساندهاند.