ایل‌راه‌ها؛ محل تلاقی عشایر و مسافران تابستانی
رضوان شریف‌نیا تصویر زنان و مردان عشایر سوار بر اسب که در حال کوچ هستند، یکی از زیباترین تصاویری است که می‌توان در یک سفر گردشگری تجربه کرد، در استان لرستان ایلات و عشایر را می‌توان در مسیر رسیدن به دریاچه گهر مشاهده کرد و از دکه‌ نرسیده به دریاچه هم دوغ عشایر را خریداری کرد، دوغی که چنان پر ملات است که بدون آب خوردنش را به معده‌های ضعیف شهری توصیه نمی‌کنیم. در منطقه الموت و نزدیکی چشمه پری هم سیاه چادر عشایر در فصل‌های خاصی از سال برپا است، می‌توانید در میانه راه اندکی صبر کنید، جرعه‌ای شیر یا دوغ بنوشید و راه را پی بگیرید، اما توصیه ما به شما در این شماره از روزنامه دنیای‌اقتصاد همراهی با عشایر استان چهارمحال و بختیاری است، سرزمینی که وصف زیبایی‌هایش را بسیار شنیده‌ایم و خوشبختانه به واسطه ضعف ساختاری ما در حمل‌ونقل ریلی هنوز پای مسافران بیشمار به آن باز نشده است. اگر می‌خواهید یک تابستان متفاوت را تجربه کنید، اگر می‌خواهید ساعتی با عشایر همراه شوید، در کنار بازدید از جاذبه‌های گردشگری این استان بخشی از سفرتان را به ایل راه‌های این استان و گذر از آنها اختصاص دهید. اوایل خرداد ماه آغاز فصل کوچ عشایر بختیاری است. مدارس خوزستان تعطیل شده و تعطیلات پرهیجان بچه‌ها عشایر این استان با بازی کردن در جنگل‌های بلوط و آبتنی در آب چشمه‌ها و رودخانه‌های استان چهارمحال و بختیاری آغاز می‌شود. ایل‌راه‌های استان چهارمحال و بختیاری بیش از هزار سال است که مسیر عبور کوچ‌نشینان و مسافران بوده‌اند. ایل راه دزپارت، از زمان هخامنشیان مورد استفاده بوده است و ایل‌راه خدا آفرین و زرده- متار هم قدمت طولانی در تاریخ ما دارند، همچنین در این راه‌ها روزگاری ناصر خسرو قبادیانی قدم نهاده و ذکر مشاهدات را به رشته تحریر درآورده است. در راستای توسعه گردشگری در کشورمان، خوشبختانه مسیر ایل راه‌ها به تازگی در نقشه گردشگری استان اضافه شده‌اند و مسافران می‌توانند با مرور نقشه‌های گردشگری این مسیرها را دنبال کنند. گاهی هم بخشی از جاده‌های اصلی منطبق با ایل‌راه‌ها می‌شود از جمله جاده منطقه بازفت که به علت عبور از رودخانه از کنار آن و تراکم بیشتر درختان بلوط از چشم‌نوازترین جاده‌های استان چهارمحال و بختیاری است و عشایر و مسافران در آن در یک مسیر حرکت می‌کنند. اگر گذارتان به این جاده بخورد، شاهد خواهید بود که گله‌ها گاهی پیاده و گاهی با وانت و کامیون جابه‌جا می‌شوند. حواستان باشد برخلاف دیگر مناطق در بازفت آنهم در این فصل حق تقدم با احشام است. کمی صبور باشید و بدون فکر کردن به مقصد به صدای زنگوله‌ها و صدای پای گله گوش کنید. اگر خسته هستید و نیاز به استراحت دارید، در مسیرتان، آب چشمه‌های فراوانی به رودخانه بازفت می‌ریزد و می‌تواند محل مناسبی برای اطراق شما باشد، اگر دوست داشتید چند تکه نان و استخوان در گوشه‌ای برای حیوانات باقی بگذارید، اما بقیه پسماندها را جمع و آتش را کاملا خاموش کنید. کنار جاده کانکس‌ها و چادرهایی دیده می‌شود که ملزوماتی مثل بنزین و گازوئیل، لوازم بهداشتی، خوراک‌ها و حتی نوشابه و پفک عرضه می‌کنند. این ایستگاه‌ها که عشایر به آن کافه می‌گویند جایی برای استراحت هم هست، تخت و میز و صندلی دارد و چای و قلیان هم برای رفع خستگی موجود است. دمی در این کافه‌های بین راهی توقف کرده و به لباس‌های زیبای عشایر نگاه کنید، طراحی این لباس‌ها به قدری زیبا بوده که بعد از گذشت هزاران سال هنوز شکیل و باوقار هستند. این لباس‌ها ارزان هم نیستند، تنها قیمت یک جفت گیوه برای شما پانصد هزار تومان تمام می‌شود. در مسیرتان اگر مسافری کنار جاده دست تکان داد، نترسید! افکار منفی را کنار بگذارید و ترمز کنید. فاصله روستاها زیاد است و عبور ماشین‌ها کم؛ مبادا فکر کنید چون صورت آفتاب سوخته‌ای دارند و کوچ می‌کنند از علم و تکنولوژی عقب هستند. بعضی‌هاشان در شهرهای بزرگ خوزستان خانه دارند و تنها در فصول گرم چادرنشین می‌شوند و احتمالا در جیبشان جدیدترین گلکسی را دارند. تماشای کوچ ایل برای دوری از شتاب و اضطراب زندگی شهری گزینه مناسبی است. توصیه ما به شما این است یک بار هم سفری کمی سخت اما متفاوت را تجربه کنید.