مسکن از بخش‌هایی در اقتصاد است که هم بیشترین تاثیر را بر زندگی و دخل و خرج مصرف‌کنندگان و شهروندان می‌گذارد هم ابزاری برای کنترل کلان اقتصاد است. از سال 2008 که بازار مسکن، اول اقتصاد آمریکا و بعد جهان را زیرورو کرد، توجه به وضعیت این بازار و تب و ضعف و قدرت آن، بیشتر از گذشته شده و گزارش‌های ملی و جهانی درباره وضعیت بازار مسکن به‌صورت دوره‌ای منتشر می‌شود. صندوق بین‌المللی پول ماه گذشته گزارشی درباره وضعیت بازار مسکن در جهان با مقایسه شاخص‌ها و قیمت‌ها در کشورهای مختلف منتشر کرد. این گزارش با استفاده از آمار جمع‌آوری شده توسط نهادهایی چون اتحادیه اروپا، سازمان توسعه و همکاری اقتصادی و بانک جهانی تهیه شده‌است. در این رده‌بندی، کشورهایی که دولت در آنها اطلاعات مربوط به بازار مسکن را به‌صورت شفاف در دسترس عموم نمی‌گذارد و امکان تجزیه و تحلیل اقتصاد مسکن در آنها وجود ندارد، لحاظ نشده است؛ اما سعی شده هم از کشورهای درحال‌توسعه و هم از کشورهای توسعه‌ یافته، در رده‌بندی استفاده شود.pic1
این گزارش شامل چندین جدول رده‌بندی کشورها از نظر رشد قیمت مسکن، مسکن گران، تناسب قیمت مسکن و اجاره‌بها است. در این گزارش وضعیت قیمت مسکن در کشورهای مختلف جهان در یک دهه گذشته بررسی شده‌است. سه معیار برای بررسی قیمت‌ها در این گزارش درنظر گرفته شده و رده‌بندی کشورها در جداولی که آمده، بر اساس این معیارها بوده است: نخست، معیار مربوط به شاخص دسترسی به مسکن است، این شاخص عبارت است از نسبت قیمت مسکن به متوسط درآمد یکسال خانوارها. دوم نسبت اجاره‌‌بها به قیمت مسکن یعنی سنجیدن توان مالی اجاره‌نشین‌ها در مقایسه با قدرت خرید مسکن که از تقسیم اجاره‌بها بر قیمت به‌دست می‌آید و سوم ارزیابی قیمت مسکن براساس نسبت آن با تولید ناخالص داخلی کشورها.
در گزارش صندوق بین‌المللی پول آمده‌است که قیمت مسکن در اکثر کشورهای جهان سیر صعودی داشته ‌است. در این میان البته هند، یونان، ایتالیا و قبرس به همراه روسیه و اسپانیا شاهد کاهش قیمت مسکن بوده‌اند؛ اما در مقابل، فیلیپین و هنگ‌کنگ بیشترین افزایش قیمت مسکن را داشته‌اند. pic2
از نظر توانایی خرید مسکن، صندوق بین‌المللی پول، جدولی از رده‌بندی‌ کشورها منتشر کرده که معیار تهیه آن، سنجش میزان متوسط درآمد و متوسط قیمت خانه در این کشورها است. در این رده‌بندی همان‌طور که می‌بینید، مردم در ژاپن و کره‌جنوبی و آلمان راحت‌تر می‌توانند خانه بخرند تا بلژیک و کانادا و استرالیا. اینکه در کشورهایی چون بلژیک و کانادا و استرالیا، فاصله متوسط درآمد خانوارها با قیمت خانه خیلی زیاد است یکی از دلایلی است که مردم در این کشورها سخت می‌توانند خانه بخرند و با خانه‌دار شدن فاصله دارند. یکی دیگر از دلایل این موضوع می‌تواند عدم پرداخت وام یا نبودن فرهنگ خرید با استفاده از وام در این کشورها باشد. در آلمان یا آمریکا، همچنان مردم با استفاده از وام‌هایی که گاه ارزش کل خانه را پوشش‌ می‌دهد، خانه می‌خرند. ایتالیا و یونان و دانمارک و اتریش و سوئد در میانه این جدول هستند.
بخش دیگر این گزارش به تناسب میان قیمت مسکن و اجاره‌بها در کشورهای مختلف می‌پردازد. همان‌طور که در جدول سوم می‌بینید، این تناسب در بعضی کشورها ازجمله ایتالیا، سوئیس، آمریکا، کره‌جنوبی، هلند و مکزیک رعایت می‌شود؛ اما در بعضی کشورها مانند ژاپن، این تناسب منفی است؛ یعنی اینکه اجاره بها از قیمت مسکن بسیار کمتر است و به‌همین‌خاطر مردم تمایلی به خرید خانه ندارند. یکی از دلایل این وضعیت در ژاپن، جمعیت سالمند آن یا وام‌های 100ساله است. ژاپن بیشترین شمار شهروندان سالمند در جهان را دارد. این کشور به همین خاطر با بحران خانه‌های خالی روبه‌رو است و خرید و فروش مسکن در بسیاری از شهرها اساسا انجام نمی‌شود. pic3
اما در مقابل، در کشورهایی مانند کانادا، نیوزیلند، نروژ و بلژیک، اجاره‌بها خیلی بیشتر از قیمت خرید مسکن است. اینها همان کشورهایی هستند که در جدول‌های اول و دوم هم در فهرست کشورهایی با گران‌ترین مسکن یا کشورهایی با توان خرید پایین مسکن برای شهروندان بوده‌اند.
میزان درآمد مردم و همچنین نرخ بهره در کشورها، بر وضعیت بازار مسکن و همچنین جایگاه کشورها از نظر رده‌بندی قیمت مسکن، تاثیر می‌گذارد. این تغییرات همچنین بر وضعیت جهانی بازار مسکن هم تاثیرگذار است.