نسل جدید فورد اورست معرفی شد
نه به اندازه نامش!
در بخش‌های مختلف این طراحی نیز می‌توان اندیشه‌ای خارج از ذهنیت طراحان دیترویت نشین فورد را مشاهده کرد. اینکه یک وانت را به خودروشاسی‌بلند تبدیل کنیم چیزی است که معمولا در طراحی طراحان آمریکایی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. خودروهای پیکاپ به‌دلیل نوع فنربندی و سیستم تعلیق عقب که برای حمل بارهای سنگین طراحی شده است، از انعطاف کمی در برابر فشارهای اندک برخوردار هستند. اصطلاحی بین ماشین بازها وجود دارد که می‌گویند باید دو تن بار به فورد F150 بزنید تا انتظار شما برای یک سواری نرم را برآورده کند. به بیان فنی نیز می‌توان گفت که آستانه تحریک فنر و تعلیق عقب پلت‌فرم‌های پیکاپ بالا است. این مساله برای یک وانت شاید حسن به حساب آید، اما قطعا برای یک خودرو شاسی‌بلند عیب محسوب می‌شود. اتفاقی که تست‌های انجام شده در مورد این خودرو آن را به‌خوبی نشان می‌دهند. صندلی‌های عقب فورد اورست تکان بیش از اندازه‌ای را به سرنشینان وارد می‌کنند. در بخش طراحی نیز این خودرو بیشتر به سبک طراحی شرق آسیا گرایش دارد. رخ خودرو با استفاده از خطوط منحنی و زوایای نرم طراحی شده است. چراغ‌ها و جلو پنجره به نسبت ابعاد خودرو کوچک طراحی شده‌اند. جالب اینجا است که خود طراحان شرقی در خودروهای شاسی‌بلند خود در حال فاصله گرفتن از این سبک هستند. با این حال فورد اورست در سه نسلی که تاکنون از آن ارائه شده در هر دوره بیشتر به این سبک نزدیک شده است.
در بخش طراحی داخلی اما ماجرا چیز دیگری است. یک طراحی مدرن همراه با گشاده دستی در تخصیص فضاهای داخلی دیده می‌شود. به‌گونه‌ای که فضای کافی هم برای سرنشینان عقب و هم برای بار در نظر گرفته شده است. برای یک خودروشاسی‌بلند هیچ چیز به اندازه قابلیت‌های آفرود اهمیت ندارد. از این نظر فورد اورست یک رقیب جدی برای تمام شاسی‌بلندهای آسیایی به حساب می‌آید. پلت‌فرم قدرتمند آن شاید آسایش زیادی را در دست اندازها فراهم نکند، اما زمانی که کار به رانندگی در بیابان می‌رسد از پس بسیاری از مسیرهای ناهموار برمی‌آید. سیستم تخصیص نیروی مورد نیاز به هر چرخ باعث می‌شود تا زمانی که حتی سه چرخ خودرو در شرایط ناپایدار قرار گرفته‌اند، چرخ چهارم بتواند خودرو را به میزانی که بقیه چرخ‌ها هم با مسیر درگیر شوند، به جلو یا عقب بکشد. با این حال این خودرو در برابر برادران دیترویتیش یک شاسی‌بلند معمولی است. پلت‌فرم این خودرو برای پرش زدن‌های ناگهانی و عبور با سرعت در زمین‌های صعب العبور کمی ضعیف است و نمی‌تواند با خودروهایی مانند تویوتا لندکروزر یا فورد اکسپدیشن رقابت کند.
اما یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی که در این خودرو موجب می‌شود بگوییم نامش در حد و اندازه مشخصات فنی‌اش نیست، موتور فورد اورست است. وقتی نام خودرویی اورست می‌شود انتظار داریم حداقل در یک مدل با قلب تپنده هشت سیلندر هم عرضه شود. حجیم‌ترین موتور این خودرو ۳۶۰۰ سی سی شش سیلندر است.این موتوردارای ۲۰۰ اسب بخار قدرت و ۴۷۰ نیوتن متر گشتاور است. چنین مشخصاتی برای اورست و کارهایی که برای انجام آن طراحی شده مناسب است؛ اما یک موتور ۲۰۰۰ سی سی توربوشارژ شده نیز برای این خودرو عرضه شده که تنها ۱۵۰ اسب بخار قدرت و ۳۲۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. اورست با این موتور کمی از قابلیت‌های آفرودش فاصله می‌گیرد. در بخش امکانات فورد اورست نمره خوبی می‌گیرد. این خودرو به دوربین جلو و عقب مجهز شده است. دوربین جلو در شب قابلیت مادون قرمز داشته و تا برد حدود ۱۰۰ متر را در تاریکی برای راننده نمایان می‌سازد. همچنین این خودرو قابلیت اتصال لوازم پخش صوت مختلفی را دارد و همچنین می‌توان کارت‌های حافظه مختلف از جمله SD کارت را به آن متصل کرد. یکی از جالب‌ترین قابلیت‌های این خودرو این است که می‌توان سرعتی را مشخص کرد که خودرو از آن بیشتر نرود. در واقع نوعی قفل الکترونیکی برای گاز خودرو. این قابلیت زمانی که والدین قصد دارند خودرو خود را به فرزندان خود بدهند، بسیار به کار می‌آید!
ارسال نظر