فرمان خودروسازی در دست اقتصادهای نوظهور
میل خودروسازان بزرگ جهان به حضور در کشورهای در حال توسعه تنها به عرضه محصولات در بازارهای این کشورها خلاصه نمیشود. از یک دهه پیش روند آرام حضور این شرکتها در اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور آغاز شده و اکنون با شتاب بیشتری دنبال میشود. زمانی که از حضور این خودروسازان در کشورهای در حال توسعه حرف میزنیم منظورمان چیزی فراتر از مونتاژ خودرو است. خودروسازان بزرگ اکنون دریافتهاند که برای داشتن بازار بزرگتر در کشورهای در حال توسعه باید آنها را در بخشی از سود خود شریک کنند. در این میان تبادل دانش فنی نیز اتفاقی است که نمیتوان از آن فرار کرد.
میل خودروسازان بزرگ جهان به حضور در کشورهای در حال توسعه تنها به عرضه محصولات در بازارهای این کشورها خلاصه نمیشود. از یک دهه پیش روند آرام حضور این شرکتها در اقتصادهای در حال توسعه و نوظهور آغاز شده و اکنون با شتاب بیشتری دنبال میشود. زمانی که از حضور این خودروسازان در کشورهای در حال توسعه حرف میزنیم منظورمان چیزی فراتر از مونتاژ خودرو است. خودروسازان بزرگ اکنون دریافتهاند که برای داشتن بازار بزرگتر در کشورهای در حال توسعه باید آنها را در بخشی از سود خود شریک کنند. در این میان تبادل دانش فنی نیز اتفاقی است که نمیتوان از آن فرار کرد.
این حضور برای خودروسازان بزرگ جهان اگر در یک دهه پیش یک انتخاب بود، اکنون به یک الزام تبدیل شده است. چرا که سرمایه، مواد اولیه اصلی مانند نفت و فولاد و محصولات پتروشیمی که در خودروسازی کاربرد دارند و همچنین نیروی کار ارزان در این کشورها وجود دارد. اگر تا ۱۰ سال پیش میشد این منابع را با تاسیس خطوط مونتاژ خودرو به خدمت گرفت، اکنون این کشورها در برابر این روند مقاومت کرده و میخواهند سهم بیشتری داشته باشند. مزیتهایی نیز که در اختیار دارند این قدرت را به آنها میدهد تا خواستههای خود را از خودروسازان بزرگ پیگیری کنند. جذابیت بازارهای کشورهای در حال توسعه به میزانی است که اغلب خودروسازان بزرگ جهان اکنون با تاسیس شرکتهای مشترک در اقتصادهای در حال توسعه و به ویژه اقتصادهای نوظهور اقدام به ساخت خودروهایی مختص بازار آن کشورها کردهاند. این خودروها اغلب بهطور کامل با انتقال دانش فنی تولید میشوند و از کنار آنها محصولات دیگری نیز بیرون میآید که حاصل این انتقال فناوری است.
در این میان سهم خودروسازان نیز از این همکاری محفوظ مانده است. براساس گزارش نشریه فوربس، شرکتهای جنرال موتورز، فورد و فولکس واگن طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ حدود ۲۹ درصد از درآمد خود را از همین همکاریهای دو جانبه در آسیا و برزیل به دست آوردهاند. این سالها دقیقا سالهایی است که بحران اقتصادی کشورهای توسعه یافته را فراگرفته بود.
افزایش درآمد جنرال موتورز از اقتصادهای نوظهور دقیقا عاملی بود که آنها توانستند با آن از حالت ورشکستگی خارج شده و صورتحسابی که دولت اوباما برای آنها صادر کرده بود را پرداخت کنند. کمپانیهای دیگری مانند فورد، تویوتا و هوندا نیز باید قدردان کشورهای در حال توسعه باشند. در مقابل کشورهای در حال توسعه نیز با تکیه بر دانش فنی که از دیترویت و اشتوتگارت میآید میتوانند آینده صنعت خود را تضمین کنند.
منبع: فوربس
ارسال نظر