غنا، نیجریه، کنیا و آفریقای جنوبی مهمترین کشورهای آفریقایی هستند که به‌طور جدی برنامه تولید خودرو را دنبال می‌کنند. هر چند مشکلاتی که در آنها وجود دارد مانع از آن شده تا برنامه جامعی برای رسیدن به اهداف داشته باشند. پایگاه خبری فوربس چندی قبل مهم‌ترین عوامل عدم رسیدن کشورهای آفریقایی به اهداف بلند در صنعت خودرو را بررسی کرد. یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی صنعت خودرو آفریقا بازار به شدت در حال رشد آن است. خودروسازان این کشورها از یکسو از سوی دولت‌ها تحت فشار هستند تا به این نیاز پاسخ دهند و از سوی دیگر تمرکز بیش از اندازه بر تولید تیراژی مانع از اجرای طرح‌های توسعه بلند‌مدت شده است.

ترکیب تقاضای خودرو در بازار نیز خود به چالشی برای خودروسازان کشورهای فقیر تبدیل شده است. گروه اندکی که قدرت خرید دارند و گروه کثیری که در پایین‌ترین سطح از قدرت خرید خودرو قرار گرفته‌اند. به این ترتیب پیدا کردن محصول روز جهان برای عرضه در این بازار بسیار دشوار می‌شود. خودروسازان برای پاسخ گفتن به نیاز سهم بیشتر تقاضا یعنی افرادی با حداقل قدرت خرید، ناگزیر هستند به سراغ تولید محصولاتی بروند که عملا از رده خارج به حساب می‌آیند. دومین مشکلی که کشورهای فقیر با آن رو‌به‌رو هستند نیروی کار است. نیروی کار متخصص در این کشورها به سختی پرورش پیدا می‌کند. بسیاری از آنها که در کنار شرکت‌های بزرگ خودروسازی آموزش می‌بینند، ترجیح می‌دهند تا مهاجرت کنند. عامل دیگری که کشورهای فقیر را با مشکل مواجه می‌کند و البته به کشورهای آفریقایی صرفا محدود نشده و کشورهای فقیر دیگر در آسیا یا آمریکای لاتین را هم شامل می‌شود، مواد اولیه مقرون به‌صرفه است. بسیاری از کشورهای فقیر مواد اولیه دارند، اما به‌صورت خام و برای مواد اولیه آماده به استفاده در صنعت خودرو نیاز به واردات کامل دارند. در کشورهایی که وضعیت به این صورت است مشکل بیشتر هم می‌شود. چرا که سرمایه‌گذاری برای خودروسازان خارجی هم در این کشورها به صرفه نیست. شرکت‌ها ترجیح می‌دهند پیشنهادهای واردات را روی میز بگذارند و از سرمایه‌گذاری و تولید حرفی به میان نیاورند. نمونه بارز مشکل تولید خودرو اسماک است. این خودرو الکتریکی با همکاری شرکت کایرا اوگاندا و دانشگاه MIT آمریکا طراحی شد. خودرویی که دارای پلت‌فرم کامل و سامانه پیشران الکتریکی کاربردی است. اما به دلیل نبود منابع مالی و فنی شرکت کایرا نتوانست آن را به تولید برساند. یکی دیگر از مواردی که کشورهای فقیر را در توسعه صنعت خودرو با مشکل مواجه می‌کند، موانع تعرفه‌ای است. دولت‌ها تلاش می‌کنند تا از تعرفه‌های واردات کسب درآمد کنند در حالی که این کار بیشتر هزینه‌های تولید را در داخل بالا می‌برد. مثلا در کنیا برای واردات فولاد تعرفه ۲۵ درصدی در نظر گرفته شده است که به‌طور مستقیم هزینه تمام شده تولید خودرو را بالا می‌برد.