صنعتی سازی؛ ضرورت ناگزیز صنعت ساخت و ساز
رضا دهقان* صنعت ساختمان یکی از پرسابقه‌ترین و بزرگترین صنایع دنیا است. در سالهای اخیر با پیشرفت و توسعه علوم و تکنولوژی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه, صنعتی سازی بطور کامل در بخش ساخت و ساز اجرا می‌شود.
در کشور ما اگر چه بخش مسکن, سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی دارا است با این حال درصد قابل توجهی از ساخت و سازها به شیوه سنتی انجام می‌شود. به گفته مدیر کل مقررات ملی ساختمان وزارت راه و شهرسازی, سهم صنعتی سازی در ساخت و ساز تنها ۳ درصد است در حالی که براساس قانون برنامه‌ چهارم توسعه، سهم صنعتی‌سازی باید به ۲۰ درصد می‌رسیده که متاسفانه این هدف محقق نشده است. برای دستیابی به سازه‌های با ثبات و مقرون به صرفه و بهره مندی از مزایای آن در کشور، ناگزیر به تغییر نگاه در ساخت و ساز هستیم. در این خصوص مزایای صنعتی سازی را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد:
۱- کیفیت ساختمان شامل افزایش استحکام و عمر بنا, جلوگیری از اتلاف انرژی, جلوگیری از پرت مصالح, بهینه سازی اجرا و سبک سازی
۲- سرعت ساخت شامل افزایش سرعت ساخت و صرفه جویی در زمان, امکان سری سازی و مکانیزه کردن تولید
۳- کاهش هزینه‌ها شامل کاهش زمان ساخت, استفاده بهینه از مصالح, تولید انبوه و کاهش پرت مصالحبا توجه به مزایای یاد شده، دست اندرکاران انجمن‌های مرتبط با موضوع صنعتی سازی از فقدان یک طرح جامع صنعتی سازی در کشور سخن به میان می‌آورند و خواهان حمایت بیشتر دولت در این زمینه هستند. به گفته رییس مرکز تحقیقات راه وشهرسازی، اخیرا کمیته‌ای در مرکز تحقیقات شکل گرفته است که قرار است با تعامل با انجمن های حرفه ای و دانشگاهیان, موانع و مشکلات صنعتی سازی را بررسی کند تا به راهکار عملی در این زمینه دست یابند.
امیدواریم در این زمینه بین دولت که به دنبال نهادینه کردن صنعتی سازی در کشور است و بخش خصوصی به عنوان مجری، هماهنگی و تعامل لازم صورت گیرد تا از ظرفیت‌های موجود حداکثر بهره برداری شود. در این ویژه نامه و ویژه نامه‌های بعدی قصد داریم دریچه‌ای تازه برای رونق و توسعه ساخت وساز با رویکردهای نوین و اعتلای فرهنگ صنعتی سازی در کشور بگشاییم. در این راه یاریمان کنید.
*r.dehghannayeri@gmail.com