یادداشت روز
صعود نکردیم چون نباید!
تیم‌ملی فوتسال ایران در ۵۰ ثانیه مانده به پایان مسابقه با تساوی مقابل تیم‌ملی ایتالیا از صعود به جمع چهار تیم برتر جهان باز ماند.
نیلوفر کنگرانی
تیم‌ملی فوتسال ایران در ۵۰ ثانیه مانده به پایان مسابقه با تساوی مقابل تیم‌ملی ایتالیا از صعود به جمع چهار تیم برتر جهان باز ماند. اگر پیش از شروع جام جهانی به ما می‌گفتند ما در این مسابقات مقابل ایتالیا به تساوی ۵-۵ دست پیدا کرده و به خاطر این نتیجه آه می‌کشیم و حسرت می‌خوریم هیچ گاه باورمان نمی‌شد. تساوی مقابل تیم سوم جهان مگر حسرت و گریه دارد؟
تیم‌ملی ایران در این رقابت‌ها آن قدر خوب کار کرد و توقعات را از خود بالا برد که تساوی مقابل تیم سوم جهان برای ما حکم باخت را داشت. با سوت پایان بازی اگر چه همه ایرانی‌ها خیلی ناراحت بودند اما باید با تمایز میان عقل و احساس جواب این سوال را می‌دادیم که آیا واقعا تیم‌ملی باید ایتالیا را شکست می‌داد و به مرحله بعد صعود می‌کرد؟
در این که تیم‌ملی در این رقابت‌ها واقعا عالی کار کرد و حتی شایسته صعود بود کسی شک ندارد. هنگامی که رسیدن به هدفی در یک کشور ۲۲ ساله می‌شود و تیمی بعد از ۲۲ سال می‌تواند طلسم آن را بشکند مطمئنا آن تیم توانایی‌های زیادی داشته و کار بسیار بزرگی انجام داده اما اگر کمی احساسات میهن‌پرستانه و تعصبات ملی را کنار بگذاریم و منطقی فکر کنیم به این نتیجه می‌رسیم که تیم‌ملی ایران نباید صعود می‌کرد. سرمربی تیم فوتسال اروگوئه در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود تیم‌ملی ایران نه تکنیک داشت و نه تاکتیک» این حرف حتی اگر برای ما تلخ و غیر قابل هضم باشد ، ما خوشمان بیاید یا نه، بیان‌کننده یکسری از واقعیات است. این حقیقتی است که تیم‌ملی حتی در مقابل تیم‌هایی که مقابلشان به پیروزی یا تساوی دست یافت از لحاظ تکنیک فردی و تاکتیک تیمی در سطح بسیار پایین‌تری قرار داشت. این سوال که با چنین شرایطی چه عاملی باعث پیروزی آنها شد جوابی دارد که ما ایرانی‌ها به خوبی با آن آشنا هستیم. غیرت و تعصب فردی و انگیزه بالای بازیکنان باعث شد که ایران بتواند تا این مرحله صعود کند. اما صعود به مراحل بالاتر احتیاج به فاکتورهایی به غیر از این عوامل دارد. شاید با تکیه بر غیرت و تعصب بتوان شگفتی آفرید و تا مراحلی پیش رفت اما دنیای حرفه‌ای قوانین خاص خودش را دارد. برای تداوم میان حرفه‌ای‌ها و گذر از سد آنها باید این قوانین را به خوبی بلد بود و اگر بلد نباشی حتی یک ثانیه برای مردنت کافی است. در دیداری که درصد مالکیت توپ ۶۵درصد به ۳۵درصد بود شاید پیروزی، غریو شادی ما ایرانی‌ها را بلند کرد و ما را به آسمان می‌برد اما تمام قوانین حرفه‌ای را به سخره می‌گرفت و جایگاه برنامه‌ریزی و حرفه‌ای گری را به پایین‌ترین حد ممکن تنزل می‌داد. به همین دلیل بهتر است به همین حد حضور در میان هشت تیم برتر جهان قانع باشیم و تلاش کنیم تا چهار سال آینده که بتوانیم با یادگیری قوانین حرفه‌ای مدت بیشتری در این فضانفس بکشیم.
ارسال نظر