یک برنده تکراری

سال قبل مراسم توپ طلا پیش از جام جهانی برگزار شد و به همین دلیل موفقیت لئو در این رقابت‌ها برای کسب جایزه دخیل نبود. به همین دلیل امسال فرانس فوتبال با اتکا به درخشش فوق ستاره آرژانتینی در جام جهانی ۲۰۲۲، بالون‌دور را به او اعطا کرد. از طرفی مسی سال قبل جایزه «دِ بست» فیفا را پس از جام‌جهانی دریافت کرد پس در رای‌گیری امسال، باید از اعمال نتایج این مسابقات جلوگیری می‌شد. منصفانه هم به قضیه نگاه کنیم، او در نیمه دوم فصل گذشته در ترکیب پاری سن ژرمن درخشید، ولی حذف از لیگ قهرمانان اروپا و حضور در لیگ سطح پایین‌تر آمریکا نشان از نزول کیفی‌اش می‌داد. پس شاید پدر ارلینگ هالند حق داشت وقتی در سالن نام مسی به عنوان برترین بازیکن سال اعلام شد، صورتش را جمع کند و افسوس بخورد. حقیقت اینجاست که این جوایز روز‌به‌روز به سمت تبلیغاتی شدن پیش می‌روند و برخی انتخاب‌ها واقعا شائبه برانگیز است. مثلا رودری به عنوان بازیکنی که به جز جام اتحادیه تمامی عناوین ملی و باشگاهی سال ۲۰۲۳ را به دست آورد و در همگی هم نقشی پررنگ داشت، حتی در تیم منتخب سال هم قرار نگرفت! اتفاق عجیب‌‎تر در این زمینه برای هم‌تیمی او در منچسترسیتی یعنی ادرسون رخ داد که با وجود انتخاب به عنوان بهترین دروازه‌بان جهان، جایی در تیم برترین‌ها نداشت.

همه اینها به نوعی ابهامات درخصوص شایستگی سومین جایزه «دِ بست» مسی را زیاد می‌کند، اما فراموش نکنید که چنین انتخابی، متشکل از میانگین آرای ۴ گروه است؛ کاپیتان‌های تیم‌های ملی، سرمربیان آنها، رسانه‌های منتخب و بخشی از هواداران منتخب در سرتاسر دنیا. وقتی فدریکو والورده و لوکا مودریچ به عنوان دو رئالی متعصب مسی را به عنوان گزینه نخست خود برمی‌گزینند، یعنی لئو آن‌قدرها هم بد نبوده که فقط با تبلیغات معرفی شود. اصلا همین بازیکنان رقیب بودند که او را در رقابت با هالند و امباپه سربلند کردند. آرای مهاجم آرژانتینی با فوروارد نروژی در عدد ۴۸ برابر بود، اما به دلیل اینکه کاپیتان‌های بیشتری به مسی رای دادند، او جایزه بهترین بازیکن سال فیفا را به دست آورد. هرچند او به دلیل تعهد به اینترمیامی در دوران بدن‌سازی ترجیح داد تا به لندن سفر نکند و جایزه را غیرحضوری دریافت کند! حالا او آن‌قدر جایزه فردی و تیمی دارد که کمتر کسی در بهترین بودنش شک کند.