در بخش اول و دوم این مطلب، در مورد لزوم چارچوببندی مسائل در سازمانها برای حل صحیح آنها توضیح دادیم. گفتیم این چارچوببندی پنج فاز دارد که به آن رویکرد E۵ میگوییم و عبارت است از: «گسترش» (کنار گذاشتن پیشفرضها)، «بررسی» (کاوش عمیق برای شناسایی علل ریشهای مساله)، «همدلی» (لزوم تمرکز روی ذینفعان)، «ارتقا» (کشف ارتباط مساله با مشکلات سازمانی بزرگتر). در بخش پایانی این مطلب به توصیف فاز پنجم و نتیجهگیری نهایی میپردازیم.
یکی از دلایل استیصال افراد اغلب این است که حاضر نیستند در شرایط جدید ریسکی را متحمل شوند. آنها میترسند که از منظر فرصت، چیز بسیار خوبی است. دلیلش این است که ترس همیشه فرصتی برای عمل کردن و افزایش جرات و جسارت است.