سی منهای یک
روز پنجم: مادربزرگ، خود مرهم است!
حواشی جشنواره با پخش فیلم‌های جدی‌تر آغاز شد و از حالا تا آخر جشنواره می‌توان هر روز درباره اتفاقات مهم حاشیه‌ای که در این روزها در برج میلاد می‌افتد، نوشت. چون سه شنبه برج میلاد نمایش فیلم نداشت و اختتامیه بخش بین‌الملل را برگزار کرد، می‌شود درباره اتفاقات حاشیه‌ای این روز که به نظرم کم نبود مفصل‌تر نوشت. همین جا بگویم که بحث مفصل فیلم بهروز افخمی؛ فرزند صبح بماند برای یادداشت فردا، چون خودش فاز جدایی را می‌طلبد.
سکانس روز: تصویر بی‌بدیل یک جنگ تمام عیار
فیلم سیزده ۵۹ ساخته سامان سالور از آن فیلم‌هایی است که می‌شود جدی‌اش گرفت و درباره‌اش حرف زد. البته اینجا نمی‌خواهم فیلم را نقد کنم؛ اما شوکی را که بابت دیدن فصل افتتاحیه فیلم به من وارد شد، گفتم با شما تقسیم کنم. یک فصل تمام عیار و کامل در سینمای جنگی ایران. ایجاد فضای واقعی جنگ آن‌گونه که بود، نه به گونه ای که در بسیاری از فیلم‌های قهرمان پردازانه دیده‌ایم. اگر بخواهم نمونه بدهم تا کاملا با من هم احساس شوید، می‌توانم فصل جنگ نجات سرباز رایان ساخته استیون اسپیلبرگ را مثال بزنم. باور کنید این فصل حتی در جزئیات پرداخت هم می‌خواست یادآور فیلم اسپیلبرگ باشد که بود. از میان این فصل حدودا ده دقیقه‌ای، یک نمای هوشمندانه هست که نشان از ذهنی خلاق می‌دهد، آنجایی که ما انفجار را در سیاهی چشمان سیدجلال (پرویز پرستویی) می‌بینیم. محشر است.
فیلم روز: مرهم
تقریبا ۱۹ سالی می‌شد که از علیرضا داود نژاد بعد از نیاز فیلم خوب ندیده بودم. امسال دیدم. مرهم نشان از فیلمسازی دارد که بازگشته است به مسیر درست فیلمسازی‌اش. البته خودش شاید اعتقاد نداشته باشد که از مسیر خارج شده است، اما بهتر است بگویم حس این فیلمش به تماشاگر بهتر منتقل شد تا فیلم‌های قبلی‌اش. یک قصه اجتماعی، با محور جوانان و اعتیادی که اگر قبلا فقط شعار می‌دادیم که خانمان‌برانداز است، حالا با مواد مخدر جدیدی که هر روز اسم‌های عجیب و غریب به آن اضافه می‌شود واقعا زندگی را نابود می‌کند. مرهم دغدغه سالیان داودنژاد را هم با خود دارد؛ یعنی پیدا کردن راهکار برای نزدیک کردن نسل‌ها و خانواده به همدیگر. نقد مفصلش بماند برای جایی دیگر.
چهره روز: طناز طباطبایی و مادربزرگش!
دو سال قبل طناز طباطبایی در فیلم صداها نقشی ایفا کرد که همین جا در همین صفحه گفتم یادتان بماند اسمش را. حالا او به همراه پیرزنی که نقش مادربزرگش را بازی می‌کند به چهره روز ما تبدیل شده‌اند. و چقدر این حس مادر بزرگ و نوه را خوب منتقل می‌کنند.دست مریزاد به هر دویشان. اگر نشود مادربزرگ را آینده دار در بازیگری سینمای ایران دانست، می‌شود برای طناز این لقب را هبه کرد.
ارسال نظر