تاثیر مرگ متیو پری بر بیماران افسردگی
طرفداران این درمان دارویی می‌گویند این درمان همچنان یک امید مطمئن و بالقوه نوآورانه برای درمان افسردگی است، اما باید در مراکز تزریق و تحت نظارت پزشک در دوز مشخص و در طول ۵۰ دقیقه تزریق شود. پری هم که سابقه مشکلات اعتیاد داشت، تحت نظارت یکی از این مراکز کتامین دریافت می‌کرد، اما به نظر می‌رسد رفتار نهایی او با این دارو به‌وضوح بی‌پرواتر و مرگبارتر شده بود. گفته شده پری بیش از ۱۰ برابر مقدار کتامینی که در کلینیک برای استفاده درمانی ارائه می‌شود، مصرف کرده بود و علاوه بر آن، یک ماده افیونی دیگر استفاده کرده بود و در جکوزی تنها بود. در‌حالی‌که مرگ پری موجب گزارش‌های رسانه‌ای بسیار درباره خطرات کتامین شده، اما گزارش پزشکی قانونی نشان می‌دهد او از این دارو به‌تنهایی و به روش‌هایی استفاده کرده که با درمان درد و افسردگی متفاوت بود. گفته می‌شود تقریبا هرگز کسی بر اثر استفاده از کتامین در محیط‌های پزشکی نمی‌میرد مگر اینکه آن را با داروهای دیگر ترکیب کند.
مقدار کتامینی که پری در زمان مرگ در سیستم بدن خود داشت، به طرز شگفت‌انگیزی بالا بود. پزشکان می‌گویند کتامین موجود در بدن او نمی‌تواند ناشی از تزریق درمانی باشد که در عرض چند ساعت متابولیزه می‌شود و اینکه او چنین میزانی از این ماده را به دست آورده موضوع تحقیقات پلیسی است که در حال انجام است. پری همچنین بوپرنورفین مصرف می‌کرد، یک ماده افیونی که برای درمان اعتیاد استفاده می‌شود، که اثرات افسردگی آن بر سیستم عصبی مرکزی ممکن است با کتامین موجود در بدن او تضاد داشته باشد. یک مددکار اجتماعی بالینی که اغلب به ستاره‌های هالیوود برای بهبودی مشاوره می‌دهد، مرگ پری را یک تراژدی می‌داند و می‌گوید معتادان می‌میرند زیرا به موادی نیاز دارند تا از مشکل خود دور شوند. او گفت: در نهایت، علت دقیق مرگ مت پری مهم نیست. زندگی او به دلیل اعتیاد حاد مانند میلیون‌ها آمریکایی دیگر کوتاه شد. به نظر من، او سخت جنگید و موفقیت‌هایی داشت و با جدیت سعی کرد به دیگرانی که همین بیماری را داشتند کمک کند. مرگ او را باید به‌نوعی مانند مرگی دانست که پس از ده‌ها سال مبارزه با سرطان رخ می‌دهد.
