موج جدید سیاست‌زدگی سریال‌ها

این موسسه از تیرماه ۱۳۸۱ با توجه به قانون یکپارچه‌‌سازی شرکت‌ها و موسسات کوچک‌تر تحت عنوان مرکز «سیما‌فیلم» در زیر‌مجموعه معاونت سیمای سازمان صدا‌وسیما قرار گرفت. از مهم‌ترین وظایف این مرکز پذیرش سفارش ساخت برنامه‌های گوناگون برای تامین برنامه و پخش از شبکه‌های مختلف تلویزیونی، سفارش ساخت محصولات تصویری به اشخاص حقیقی و حقوقی و... است که زیر نظر ریاست آن صورت می‌پذیرد.

انتخاب رئیس جدید سیما‌فیلم به دلیل نقش مهمی که ایفا می‌کند زیر ذره‌بین قرار گرفته است. در همین رابطه خبر‌آنلاین نوشته است: «با توجه به فضایی که این فرد داشته و کارهایی که تاکنون ساخته، بیشتر به نظر می‌رسد این تغییر جنبه فرهنگی ندارد و بیشتر برای این است که نقویان بتواند ایدئولوژی‌هایی همگام با صداوسیما را وارد آثار تولیدی سیما فیلم‌ کند. اینکه یک نفر بخواهد کار ایدئولوژیک بسازد، اتفاق بدی نیست اما نباید فراموش شود مخاطب به دنبال سرگرمی است و می‌توان گفت در شرایط امروز جامعه از شنیدن حرف‌های سیاسی و ایدئولوژیک به ستوه آمده است. سابقه ساخت اثری مانند «گاندو» که در زمان خودش سعی داشت به دولت وقت حمله کند، نشان می‌دهد نقویان بیش از اینکه سرگرمی را بشناسد، با ایدئولوژی و سیاست آشنایی دارد.

اتفاقی که از دوره ریاست محمد سرافراز برای صداوسیما رخ داد، یعنی وارد کردن بیش از پیش سیاست و ایدئولوژی به عرصه فرهنگ و هنر و بیان آن از طریق تریبونی به نام تلویزیون. از همان زمان بود که سیاست‌ها، آن هم نه به معنای کلان آن، بلکه سیاست‌های موردپسند یک قشر خاص وارد آثار تولیدی شد. سیاست‌ها و رویکردهایی که فقط به یک قشر خاص جامعه توجه می‌کرد و به دنبال تخریب جریان فکری مخالف صداوسیما بود. این ماجرا به‌قدری علنی شده بود که یک مهمان به نام زینب ابوطالبی روی آنتن شبکه افق اعلام کرد هر کسی که با عقاید و تفکر حاکم در کشور موافق نیست می‌تواند جمع کند و از ایران برود. همین مسائل هم باعث شد به مرور زمان مخاطبان صداوسیما رو به کاهش بروند و گام‌های محکم‌تری برای شبکه‌های فارسی‌زبان خارجی و دیگر شبکه‌های ماهواره‌ای برداشته شود.

در ادامه گزارش خبرآنلاین آمده است: «نقویان با رویکردی که در «گاندو» داشت نشان داد بیشتر بلندگوی یک طیف خاصی از جامعه است و تلاش دارد با ساخت آثار فرهنگی عقاید خود که عقاید موافق با صداوسیماست به مخاطب تلقین کند. مساله اصلی که بعد از این انتخاب ایجاد شده این است که رئیس تازه مرکز سیمافیلم چقدر سرگرمی و چقدر مخاطب را می‌شناسد؟»

خبرآنلاین نوشته است: «هنوز عملکرد نقویان مشخص نشده و نمی‌توان درباره رویکرد مدیریتی او پیش‌داوری کرد؛ اما نگاهی به دوره عبدالعلی علی‌عسگری، رئیس سابق سازمان صداو سیما، بیندازیم. زمانی که علی‌عسگری سیاست را به صورت پررنگ‌تری به تلویزیون آورد، در گام اول نتیجه‌اش حذف عادل‌فردوسی‌پور شد. در گام بعدی حتی مهران مدیری این رویکرد را در برنامه «دورهمی» به نمایش گذاشت. زمانی که در استندآپ‌هایش سعی می‌کرد ضرباتی را به دولت وقت وارد کند و نتیجه‌اش هم این بود که نمی‌توانست جذابیت ویژه‌ای برای مخاطب داشته باشد و حتی بازخوردهای منفی هم از این مساله می‌گرفت. در‌واقع زمانی که مباحث سیاسی وارد برنامه‌سازی می‌شوند، نسخه‌ای غیرجذاب را به مخاطب ارائه می‌دهد که با حرف تمام جامعه تعارض دارد و چون نمی‌تواند تمام طیف‌های جامعه را در بر بگیرد مخاطب از دست می‌رود.

به همین دلیل هم می‌توان به‌سادگی به این نتیجه رسید که انتخاب‌های سیاسی به کار فرهنگی آسیبی جدی وارد می‌کند. پیش از انتصاب نقویان به عنوان رئیس مرکز سیمافیلم، جواد رمضان‌نژاد بر این مسند تکیه زده بود. فردی که چون توانسته بود در شبکه پنج سیما دستاوردها و تولیدهای نسبتا موفقی داشته باشد به این جایگاه رسیده بود. اما در سه سالی که روی کار بود نتوانست موفقیتی را حاصل کند. از آن جایی به این عدم موفقیت می‌رسیم که سیمافیلم موظف است در طول روز سه و نیم باکس تولیدی داشته باشد و در سال ۴۰ اثر را به نمایش دربیاورد اما در دوره قبلی این اتفاق نیفتاد.»