چرا شرایط را فراهم نمی‌کنیم
محمدصادق جنان‌صفت - دولت‌های جهان به ویژه آن دولت‌هایی که از طریق صندوق‌های رای به قدرت می‌رسند هدفی جز کسب رضایت رای‌دهندگان و جامعه ندارند. رضایت جامعه چگونه کسب می‌شود؟ چند شاخص عمده وجود دارد که اگر آنها محقق شود احتمال رضایت جامعه افزایش می‌یابد. یکی از این شاخص‌ها نرخ تورم است که اگر کاهنده باشد جامعه امیدوار می‌شود سطح قدرت خرید و ارزش اموالش حفظ شود. یکی دیگر از مهم‌ترین شاخص‌ها، نرخ بیکاری است. اگر نرخ بیکاری کاهنده باشد و تعداد بیکاران کاهش یابد، سطح رضایت جامعه افزایش می‌یابد. هیچ دولتی در دنیا نیست که دغدغه کاهش تعداد بیکاران را نداشته باشد، اما دولت‌ها براساس امکانات، گرایش‌ها و تعامل خود با جهان، روش‌ها و راه‌های گوناگونی را تجربه می‌کنند.
روش و راهی که چین اتخاذ کرده است و سرمشقی برای سایر کشورها شده است استفاده از سرمایه‌های بین‌المللی است. شرکت‌های خارجی در سال‌های اخیر ۲۵میلیون شغل ایجاد کرده‌اند که ۱۱درصد کل شغل‌های ایجاد شده در چین است. از کل مالیات‌های دریافتی چین ۲۱درصد آن را شرکت‌های خارجی پرداخته‌اند. این پرسش ممکن است پیش آید که چین با دعوت از شرکت‌های خارجی استقلال از کف داده است یا نه؟ به نظر می‌رسد این راه که چین رفته است دردسر زیادی ایجاد نکرده است. آیا ایران نمی‌تواند از سرمایه‌های مازاد بین‌المللی استفاده کند؟ الان نرخ بیکاری ایران درست ۱۱درصد است و همین موضوعی است که جامعه را رنج می‌دهد و موجی از نگرانی و دلهره و هراس ایجاد کرده است. آیا راه رفته چین که برخی از مدیران سیاسی نیز شیفته آن هستند در ایران قابلیت اجرایی نداشت و یا ندارد؟
بهتر نیست به جای اینکه طرح‌های عجیب و غریب برای ایجاد اشتغال ابداع کنیم و بر منابع و اموال مردم که در بانک‌ها به امانت سپرده‌اند فشار بیاوریم، از سرمایه‌های مازاد بین‌المللی استفاده کنیم؟ کاهش تعداد بیکاران جامعه یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر ملی است و نباید تابع سلیقه‌های سیاسی این با آن دولت باشد.
وقتی سرمایه‌گذاران خارجی حاضرند به جایی بروند که سرمایه آنها مصونیت داشته باشد چرا شرایط را فراهم نمی‌کنیم.
ارسال نظر