دنیای اقتصاد: نشریه تایم در ویژه‌نامه سال نوی خود مقاله‌ای را به مسائل کمپین انتخابات ترامپ و دوران ریاست‌جمهوری او اختصاص داده است. این نشریه می‌نویسد: در تاریخ ۷ اکتبر این خبر منتشر شد که جامعه اطلاعاتی ایالات متحده با همه ۱۷ آژانس خود، بر این باور است که روسیه پشت هک شدن ایمیل‌های کلینتون و حزب دموکرات بوده است. این خبر با نزدیکی عجیب ترامپ و پوتین همراه شد. انتشار این خبر همچنین با بی‌میلی ترامپ نسبت به انتشار اظهارنامه مالیاتی‌اش همراه بود. بدون انتشار اظهارنامه مالیاتی اما، غیرممکن بود بفهمیم که ترامپ با اولیگارش‌های روس ارتباط مالی دارد، میزان بدهی احتمالی او به آنها چقدر است و آنها چقدر روی او سرمایه‌گذاری کرده‌اند. هرکدام از این مسائل به تنهایی تکان‌دهنده است و با در کنار هم قرار دادن آنها می‌توان به نتیجه‌ای رسید که سیا به آن رسیده بود: روس‌ها تلاش می‌کردند انتخابات را به سمت ترامپ هدایت کنند. این مداخله بی‌سابقه مهم‌ترین رسوایی انتخابات ۲۰۱۶ بود، اما در میان شلوغ‌بازی‌های ترامپ گم شد. این مساله آنقدر عجیب و غریب و آن‌قدر هالیوودی است که واقعی به نظر نمی‌رسد.

نمی‌توان گفت هک روس‌ها موجب شکست کلینتون در انتخابات شد. مقصر شکست او خودش است. اما این مداخله روسیه در رویدادی که محور دموکراسی آمریکا است چیزی جز جنگ سایبری نیست یا همان‌طور که مایگ مورل، رئیس سابق سیا می‌گوید، معادل سیاسی یازده سپتامبر است. اما در رسانه‌ها به‌ویژه تلویزیون کابلی آمریکا، آن‌طور که شایسته بود به آن پرداخته نشد. اما اکنون باید به آن پرداخته شود. رئیس‌جمهوری منتخب باید اظهارنامه مالیاتی خود را منتشر کند و ارتباط او با روس‌ها باید به‌طور کامل مورد بررسی قرار گیرد. روابط رکس تیلرسون، گزینه وزارت خارجه و روسیه به دقت مورد بررسی قرار گیرد. برای تحقق این مساله، رسانه‌ها باید فشار وارد کنند.

درس بزرگی وجود دارد که رسانه‌ها باید بیاموزند: ترامپ برای خودش روشی دارد. بدون تردید او خبره‌ترین دستکاری‌کننده اخبار در تاریخ آمریکا است. او طعمه ماهیگیری را که در اینجا توئیتی درباره تقلب در انتخابات و توئیتی در باره آتش زدن پرچم است، به آب می‌اندازد و اخبار کابلی دیوانه‌وار آن را می‌بلعند و به این اخبار می‌پردازند. این کار فقط اعتبار ترامپ را تقویت می‌کند. علاوه براین، موضوعات بسیار جدی‌تر نادیده گرفته می‌شوند. در پخش اخبار به‌ویژه از کانال‌های اخبار کابلی باید اولویت‌ها به دقت درنظر گرفته شود. اکنون لحظه حساس و احتمالا خطرناکی برای رسانه‌ها است. روزنامه‌نگاران عملکرد متناقضی خواهند داشت: پیگیری مجدانه حقیقت در موضوعاتی جدی همچون موضوع روسیه و در عین حال ابراز رضایتی روشنفکرانه در مواقع ضروری.

ترامپ هنوز عملا کاری انجام نداده است اما مخالفان او به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که انگار آسمان به زمین آمده است. آنها با این کار به او امتیاز می‌دهند: اگر انتقادات را با خشم دائمی آغاز کنید، زمانی که مساله‌ای واقعا خشم‌برانگیز روی دهد، عصبانی شدن موثر نخواهد بود. و اگر مشخص شود که دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، دوران خوبی خواهد بود چه؟ این احتمال وجود دارد که ایجاد روابط حسنه با روسیه، بر مبنای منافع مشترک تجاری، به نفع صلح جهانی باشد. این احتمال وجود دارد که انتصاب‌های ایدئولوژیکی ترامپ تارعنکبوت‌های بسته شده بر پیکر وزارتخانه‌‌ها و آژانس‌هایی مانند خدمات بهداشت و درمان، کار، آموزش و آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا را پاک کنند. این احتمال وجود دارد که بی‌آبرو شدن علنی تولیدکنندگان از سوی ترامپ موجب شود آنها قبل از برون‌سپاری تولید، در این مورد فکر کنند. حتی این احتمال وجود دارد که تضاد منافع ترامپ موضوع خوبی باشد زیرا ترامپ و رفقای او هرقدر هتل‌ها، زمین‌های گلف و قراردادهای نفتی بیشتری در سراسر جهان داشته باشند، احتمال کمتری وجود دارد که بخواهند جهان را نابود کنند. فعلا هرچیزی قابل تصور است.