گروه جهان: این روزها برای سیاستمداران بریتانیایی به‌ویژه رهبران حزب کارگر روزهای سختی است. آنها از یکسو با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و تبعات آن دست به گریبانند که باعث شده رتبه اعتباری گذرنامه بریتانیا به جایگاه سی ام سقوط کند و از سوی دیگر با بحران در درون حزب کارگر مواجهند. بیش از همه «جرمی کوربین» سوسیالیست چپگرا، زیر ذره‌بین قرار گرفته و انتقاداتی نثار او می‌شود.

بیش از صد و هفتاد نماینده این حزب در پارلمان بریتانیا به کوربین، رای عدم اعتماد دادند. در واکنش کوربین تاکید کرد که کنار نمی‌رود. این رای اگرچه لازم‌الاجرا نیست اما قبل از آن هم جمعی از وزرای دولت سایه کوربین استعفا کردند تا او را به ترک رهبری حزب مجبور کنند. آنها معتقدند که آقای سوسیالیست برای نگه داشتن بریتانیا در اتحادیه اروپا کم کاری کرده و کاریزما و قدرت لازم برای بسیج آرای حزب کارگر در انتخابات احتمالی پیش‌رو را ندارد. با این حال جرمی کوربین پس از رای عدم اعتماد نمایندگان حزبش با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد، از مقام خود استعفا نمی‌کند. او گفت، ۹ ماه پیش اعضای حزب به او رای داده‌اند و او به آنها «خیانت» نمی‌کند. رای عدم اعتماد نمایندگان حزب کارگر به معنی عزل کوربین نیست و رهبر چپ‌گرای حزب کارگر می‌تواند بدون حمایت اکثریت نمایندگان حزبش همچنان رهبری این حزب را به عهده داشته باشد. رهبر حزب کارگر را صدها هزار عضو و حامی حزب در سراسر کشور انتخاب می‌کنند.

هواداران کوربین می‌گویند که اگر مخالفان او درون حزب خواهان کنار زدنش هستند، باید به‌طور رسمی برای انتخابات درون حزبی و حمایت از شخصی دیگر برای رهبری حزب اقدام کنند. دایان ابوت، یکی از نمایندگان نزدیک به جرمی کوربین که در تغییرات اخیر به‌عنوان وزیر بهداشت کابینه سایه منصوب شده، گفته است که رای عدم اعتماد نمایندگان به کوربین هیچ معنایی ندارد؛چرا که در حزب کارگر، اعضای حزب، رهبر را انتخاب می‌کنند و نه نمایندگان عضو حزب در پارلمان. به گزارش گاردین، سیاستمداران کارگر اکنون دو رقیب برای کوربین تراشیده‌اند: یکی «آنگلا ایگل» است که به‌عنوان وزیر تجارت در سایه استعفا داد و دیگر «تام واتسون» معاون رهبر حزب کارگر است. رهبر حزب کارگر این اقدامات را «به کودتای درون حزبی» تشبیه کرده است؛ کودتایی که دو سوم اعضای کابینه همراه با ۲۸ وزیر در سایه و ۱۱ منشی پارلمانی استعفا داده‌اند. رای عدم اعتماد ۱۷۲ نفری در برابر ۴۰ رای مخالف نشان داد که اعتمادی به پیرمرد سوسیالیست وجود ندارد. کوربین که یک تنه در برابر هم حزبی‌های خود ایستاده است با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «من رهبر منتخب حزب هستم و با رای ۶۰ درصدی هواداران و اعضای کارگر به دنبال در انداختن سیاستی جدید هستم و با استعفای خود به آنها خیانت نمی‌کنم. این رای هیچ مشروعیت قانونی ندارد.»

گاردین می‌نویسد: اعضای حزب به تقلای سختی افتاده‌اند تا رقیبی برای کوربین به‌وجود آورند تا از قدرت و اعتبار او بکاهند. با این حال، برخی معتقدند که او کنار نخواهد رفت؛ می‌ماند و پیروز می‌شود. بن‌بست بر سر تعیین رهبر حزب منجر به «نزاع تلخ» در «بطن رهبری حزب کارگر» شده است. برخی رهبران سابق کارگری مانند جان اسمیت (رهبر سابق حزب کارگر) و دیوید وارد (که رئیس کارکنان اسمیت بود) می‌گویند رای اعتماد به معنای استعفای رهبر است. آنها می‌گویند: «نمی‌توانید در راس حزب بمانید.» آنها معتقدند که تنها ساز و کار در حزب همانا واداشتن رهبر به خروج از رهبری است. برخی دیگر مانند «دان دیویس» و «لیزا ناندی» هستند که به‌عنوان رقیب در برابر کوربین مطرح شده‌اند اما آنها کناره گرفتند. گاردین می‌نویسد یکی از دلایل سرخوردگی اعضای حزب کارگر و ناتوانی در کنار زدن کوربین این است که او پایگاه وسیعی در میان حامیان دارد. این گزارش معتقد است که «ایگل» و «واتسون» دو نامزد محتمل و واقعی در برابر کوربین هستند. منابع می‌گویند در حالی که تیم «ایگل» در حال جمع‌آوری اسامی برای پست‌های مربوطه است اما «واتسون» ترجیح می‌دهد که منتظر بماند تا کوربین داوطلبانه استعفا دهد. کوربین مصمم به ادامه دادن است زیرا به یک باور فلسفی معتقد است که این اعضای حزب کارگر هستند که باید کنترل حزب را در دست بگیرند نه نمایندگان پارلمانی‌اش. در دیداری که با مخالفانش داشت، آنها کوربین را به سیبل حملات خود قرار دادند. او پس از این دیدار به میدان پارلمان جهت سخنرانی برای حامیان رفت.