حسین حقگو «امکان» انتخاب را باید پاس داشت، فارغ از نتیجه «انتخاب»؛ چرا که منجر به فاعلیت و سوژگی افراد جامعه می‌شود. در جامعه ما نیز مانند هر جامعه دیگری امر «انتخاب» در هر حوزه و در هر سطحی، امکانی را فراهم می‌کند تا فرآیندی فعال شود که در نهایت رشد اندیشگی و رفتاری جامعه را به ارمغان می‌آورد. فرآیندی که در «لحظه» پس از پایان انتخاب متوقف نمی‌شود. پیوستاری که به واسطه تکوینی و تدریجی بودن آ‌ن منجر به تاثیرگذاری بر تمام عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی می‌شود. این مفهوم و درک از پیچیدگی امر‌ «انتخاب» و سویه‌های آن طی دو دهه اخیر در عرصه اقتصادی تا حدودی بسیار تبیین و در قالب راهبردها، قوانین تعریف و تثبیت شده است، هر چند در همین عرصه و در حوزه اجرا نیز هنوز سختی‌های بسیاری وجود دارد. در این عرصه، تحقق «اقتصادی رقابتی» امری ناگهانی و یکباره نیست، بلکه گذاری است آرام و تدریجی و حاصل تعاملات سیاسی- اجتماعی و فرهنگی و ایجاد بسترها و زیرساخت‌ها و تحول در حوزه‌های اقتصادی خرد و کلان. چنانکه از زمانی که این باور در فضای اقتصادی کشور طرح شد که اقتصاد دولتی و متمرکز، آزادی انتخاب شهروندان را محدود و بعضا سلب می‌کند و «آزادسازی» و «خصوصی‌سازی» اقتصادی ضرورتی است به سوی توسعه یافتگی، راه درازی پیموده شده و در این مسیر نیز بعضا شاهد انواع بیراهه‌ها، انحرافات و شاید عقبگردها بوده‌ایم؛ اما آنچه در این عرصه تثبیت شد ضرورت حاکمیت «فضای رقابتی» در عرصه اقتصادی کشور بوده است. چنانکه اکنون شاهد رشد ذهنی و نهادی قائلان به آزادی اقتصادی می‌باشیم، به طوری که در مناظره‌های اخیر نامزدهای ریاست‌جمهوری نه فقط این راهبرد از سوی آنان مورد تاکید بسیار قرار گرفت و «غیردولتی» شدن عرصه‌های زندگی اقتصادی و اجتماعی شهروندان مورد اجماع تقریبا تمامی این نامزدها بود که در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز هم این موضوع و هم مسائل اساسی و پیچیده اقتصادی همچون تورم، اشتغال، عدالت اقتصادی، نقش دولت و نهادهای بخش خصوصی در توسعه اقتصادی و چگونگی هزینه‌کرد درآمدهای نفتی و... به هوشمندانه‌ترین وجهی مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس این قیاس تجربی در عرصه سیاست نیز می‌توان به این امر اعتقاد داشت که امکان «انتخاب» گوهری است گرانبها آن هم در جامعه‌ای پیچیده و متکثر همچون جامعه ما. گوهری که در صورت حفظ و پاسداشت آن، نتایج بسیار نیکویی را می‌توان انتظار داشت. پس باید امکان «انتخاب» را پاس داشت و آن را فضیلت انسانیت خود دانست. باید باور داشت که «انتخاب» در حوزه سیاسی نه فقط، شکلی از قدرت، بلکه تجربه «امر سیاسی» نیز هست. پس باید بکوشیم و به گونه‌ای رفتار کنیم که این امکان فارغ از اینکه بخواهیم از آن در زمان‌ها و عرصه‌های مختلف استفاده کنیم یا خیر، هر چه بیشتر تثبیت و تقویت شود.