رادی همیشه پشت میزش عاشقانه می‌نویسد

دو سال از صبح غم‌انگیز ۵ دی ماه ۸۶ و درگذشت اکبر رادی نمایشنامه‌نویس ایرانی گذشت.

مدتی قبل‌تر و همزمان با هفتاد و یکمین سالروز تولد رادی، همسر زنده‌یاد رادی کیک تولد او را در فرهنگسرای بهمن برید و گفت: «تولد رادی مرا هم خوشحال می‌کند، امروز احساس می‌کنم هنرمند همیشه زنده است. همچنان که بعد از مرگ رادی هرگز نبود او را حس نکردم. تمام لحظات من با اوست و او همیشه برای من زنده است.»

حمیده بانو عنقا می‌گفت:«رادی پنجاه سال عاشقانه برای تئاتر ایران زحمت کشید و من همیشه او را پشت میزش احساس می‌کنم که عاشقانه می‌نویسد.»

زنده‌یاد اکبر رادی نویسنده‌ای که به عنوان یکی از بزرگترین نمایش‌نامه‌نویسان ایران می‌شناسیمش، ۱۰ مهر ۱۳۱۸ در شهر رشت زاده شد. او نگارش داستان‌های بلند «افسانه دریا» و«مسخره» ۱۳۳۶، را در کارنامه کاری خود ثبت کرد. او پس از آن نمایشنامه «از دست رفته» (چاپ نشده)؛ ۱۳۳۷، داستان «باران» و «جاده» مجله «اطلاعات جوانان»؛ ۱۳۳۸، داستان «سوءتفاهم» هفته‌نامه فردوسی؛ ۱۳۳۹، داستان «کوچه»۱۳۳۹، نمایشنامه «مسافران و مرگ در پاییز» چاپ در مجله «پیام نوین»۱۳۴۴ را به نگارش درآورد. نمایشنامه «روزنه آبی» او که در سال ۱۳۴۱ به کارگردانی «‌شاهین سرکیسیان» بر صحنه رفت. و پس از آن فعالیت خود را با نوشتن نمایشنا‌مه‌های «مرگ در پاییز» ۱۳۴۹ به کارگردانی «عباس جوانمرد» تهران، چاپ مجموعه داستان «جاده» ۱۳۴۹، نمایشنامه «ارثیه ایرانی» ۱۳۴۷، نمایشنامه «افول» ۱۳۴۳، نمایشنامه «صیادان» و از دیگر نمایشنامه‌های او می‌توان از «لبخند باشکوه آقای گیل»، «در مه بخوان»، «آهسته با گل سرخ»، «منجی در صبح نمناک»، «هاملت با سالاد فصل»، آمیز قلمدون، «شب روی سنگ‌فرش خیس»، «آهنگ‌های شکلاتی»، «پایین گذر سقاخانه»، «خانمچه و مهتابی» و... ادامه داد. و حال دو سالی از صبح غم‌انگیز پنجم دی ماه ۱۳۸۶ می‌گذرد که تئاتر ایران اکبر رادی ندارد. اکبر رادی ۵ دی ماه در بیمارستان «پارس» به دلیل بیماری سرطان درگذشت.