روان رنجورم، تخت کجاست؟

حسین آزاد

وضعیت روحی‌اش حسابی به هم ریخته، چند روزی است لب به غذا نمی‌زند، با هیچ کس صحبت نمی‌کند،‌ حرف زدنش فحش است و گاهی وقت‌ها، وسایل را در هم می‌شکند.

همه خانواده به وحشت افتاده‌اند، روز و شب‌شان یکی شده و هرچند دقیقه با شوکی هیجانی مواجه می‌شوند. هر دم از این می‌ترسند که نکند چیز تیزی بردارد و کسی را ناکار کند.

مانده‌اند چه کنند. شرم هم دارند این قضیه را با فامیل‌ها و آشنایان در میان بگذارند؛ هر چند احساس می‌کنند همسایه‌ها از این قضیه چیزهایی فهمیده‌اند. عجب بیماری‌ خطرناک و تخریب‌کننده‌ای است این بیماری!

قدرت کسی در خانه به این نمی‌رسد که کنترلش کند. ساعت به ساعت روحیه‌اش بدتر می‌شود. مدام هذیان‌هایش بدتر می‌شود. کاری از دست اعضای خانواده برنمی‌آید. آنها به گریه افتاده‌اند.

هر جوری شده می‌خواهید او را نزد پزشک ببرید. می‌روید مطب یک روانپزشک، پزشک پس از معاینه می‌گوید، بیمار شما باید بستری شود. دو بیمارستان به شما معرفی می‌کند، یکی دولتی و یکی خصوصی.

اول زنگ می‌زنی بیمارستان خصوصی و شرایط پذیرش را جویا می‌شوی. هزینه‌ها بالا است. از چند بیمارستان خصوصی می‌گذری و تصمیم می‌گیری با بیمارت بروی بیمارستان دولتی. با هر بدبختی شده وارد بیمارستان می‌شوی. به محل پذیرش که رجوع می‌کنی، می‌گویند تخت خالی نداریم و معذور می‌شوند از پذیرفتن بیمار و در نهایت، به درمان سرپایی اکتفا می‌کنند.

مانده‌ای با این بیماری مشوش، روحیه تو بیشتر از بیمار به هم ریخته است.

کلافه شده‌ای و نمی‌دانی چه کار کنی. در حالی که می‌دانی بیمارت باید بستری شود.

اقتصادسنجی بیمارستان‌های روانی

کمبود تخت برای بیماران روانی، یک واقعیت مشهود است؛ به طوری که بیش از ۱۰هزار تخت برای این بیماران نیاز است. چندی پیش دکتر علیرضا احمدیه، رییس ستاد ساماندهی بیماران روانی مزمن اعلام کرد: از میان ۸۰هزار بیمار روانی، تنها ۳۲هزار بیمار از خدمات بهزیستی برخوردار هستند.

وجود مشکلات خدمات‌دهی به بیماران روانی موجب شده، دوره درمان آنها مدت‌ها به طول بیانجامد.

بیمارستان‌های خصوصی به‌رغم برخورداری از تخت خالی و قابلیت پذیرش بیمار، اما درخواست هزینه‌های بالا، شرایط ورود را بسیار تنگ می‌کند.

هزینه بستری بیمار برای هر شب در بیمارستان‌های خصوصی، بین ۸۰ تا ۱۰۰هزار تومان است که اگر بیماری حدود ۲۰شب در بیمارستان بستری شود ناچار به پرداخت هزینه‌ای معادل یک میلیون و ۸۰۰هزار تومان خواهد بود که تهیه این هزینه، برای افراد نادار بسیار مشکل است.

و اما بیمارستان‌های دولتی، اگرچه هزینه درمان به نسبت بسیار پایینی دارند (بستری ۶۰روزه حدود ۱۵۰هزار تومان) اما مشکلات پیش روی آنها، اعم از خالی نبودن تخت‌ها، پایین بودن سطح کیفی خدمات و غیره موجب می‌شود، بهبودی وضع بیماران با کندی پیش رود.

به هر حال، درک مشکلات بیماران روانی و کیفیت خدمات درمانی آنها بیش از پیش ضروری است؛ چراکه طولانی شدن دوره بهبودی این نوع بیماران، علاوه‌بر ایجاد مشکلات روحی، روانی و اجتماعی برای آنها و خانواده‌هایشان، جامعه نیز از این روند آسیب می‌بیند.