یانا راندوف، جینی آورسا، اسکات لانمن
مترجم: حسین راستگو
منبع: بلومبرگ، 11 آگوست
در ۷۲ ساعت بعد از کنفرانس گروه هفت در ۷ آگوست، فدرال‌رزرو آمریکا وعده داد که نرخ‌های بهره را دست‌کم تا میانه سال ۲۰۱۳ نزدیک به صفر نگاه خواهد داشت، بانک مرکزی اروپا در بازار‌های اوراق قرضه دخالت کرد و بانک مرکزی انگلستان نشان داد که در صورت نیاز، برای افزودن بر حجم برنامه‌های محرک، آمادگی دارد.

استفان اشنایدر، کارشناس ارشد اقتصاد بین‌المللی درDeutsche Bank AG در فرانکفورت می‌گوید: «بانک‌های مرکزی تا به حال تکیه‌گاه اقتصاد بوده‌اند، اما قانون‌گذاران برای نابود‌سازی باور به توانایی آن‌ها جهت حل مشکلات، دست به هر کاری زده‌اند».
وزرای دارایی و روسای بانک‌های مرکزی کشور‌های انگلیس، آمریکا و آلمان که هر سه عضو گروه جی‌۷ هستند، در بیانیه ۷ آگوست خود اعلام کردند که «همه اقدامات لازم را برای حمایت از ثبات مالی و رشد انجام خواهند داد».

خرید اوراق قرضه
روز بعد (8 آگوست) بانک مرکزی اروپا که مقرش در فرانکفورت است و اخیرا برنامه خود را برای خرید اوراق قرضه بعد از وقفه‌ای 18 ماهه دوباره از سر گرفت، دامنه خرید‌های خود را گسترده‌تر کرد و دیون ایتالیا و اسپانیا، سومین و چهارمین اقتصادهای بزرگ منطقه را نیز در آن‌ها وارد کرد.
تصمیم فدرال‌رزرو در ۹ آگوست برای پایین نگه داشتن نرخ بهره تا میانه سال ۲۰۱۳ و صدور این پیام که برای استفاده از ابزار‌های دیگر نیز آمادگی دارد، در زمانی رخ می‌دهد که سیاستمداران آمریکایی هزینه‌های مالی این کشور را کاهش می‌دهند و برنامه محرک اقتصادی تصویب‌شده توسط باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ به پایان خود نزدیک می‌شود.
مروین کینگ، رییس بانک مرکزی انگلستان 10 آگوست در لندن به خبرنگاران گفت که باد‌های مخالفی که به کشتی اقتصاد این کشور می‌خورند، «هر روز» شدید‌تر می‌شوند و اگر چشم‌انداز رشد باز هم بد‌تر شود، مقامات می‌توانند بر حجم برنامه‌های محرک بیفزایند.
ماساکی شیراکاوا، رییس بانک مرکزی ژاپن در ۹ آگوست گفت که بی‌ثباتی نرخ‌های ارز می‌تواند «تاثیر منفی» بر اقتصاد بگذارد. این در حالی است که این بانک هفته گذشته ۱۰ تریلیون ین (۱۳۰ میلیارد دلار) بر برنامه‌های محرک خود افزود و ژاپن به طور یکجانبه برای تضعیف ین به دخالت در بازار ارز اقدام کرد. بانک مرکزی سوئیس نیز اعلام کرد که برای مقابله با «افزایش شدید ارزش» فرانک، عرضه این واحد پولی را افزایش خواهد داد.
حمله گسترده
در حالی که این اقدامات هماهنگی چندان مستقیمی با یکدیگر ندارند، اما این جنبش یکی از پر‌دامنه‌ترین آن‌ها است. بانک مرکزی اروپا و چهار بانک مرکزی دیگر در اکتبر سال ۲۰۰۸ نرخ‌های بهره را همراه با یکدیگر کاهش دادند تا اثرات ناشی از سقوط بنگاه سرمایه‌گذاری لمن‌برادرز را کمتر کنند.
محمد الاریان، مدیر ارشد اجرایی در بنگاه سرمایه‌گذاری Pacific Investment Management می‌گوید: «بانک‌های مرکزی تلاش می‌کنند که فعالیت‌هایشان را با یکدیگر هماهنگ سازند».
الاریان دیروز در گفت‌وگو با تلویزیون بلومبرگ گفت: «اما باید بدانیم که آنچه این بانک‌ها انجام می‌دهند، لازم است اما کافی نیست. بنگاه‌های دیگری چه در آمریکا و چه در اروپا باید فعالیت‌های خود را با آن‌ها هماهنگ کنند».
مخارج مالی آمریکا در سال مالی‌ای که از 1 اکتبر 2012 آغاز می‌شود، 42 میلیارد دلار کاهش خواهد یافت و این بر پایه گزارش اداره بودجه کنگره، دو برابر کاهش این مخارج در دوازده ماه قبل از آن است.

اقتصاد‌های «شکننده»
راندال کراژنر، از روسای پیشین فدرال‌رزرو گفته که بانک‌های مرکزی باید اثرات انقباض مالی را در تصمیمات خود درباره چگونگی کمک به اقتصادهایشان در نظر گیرند.
او می‌گوید: «این نوع مدیریت ریسک کاری هوشمندانه است، چون شرایط اقتصادی شکننده‌تر شده است».
در حالی که دولت‌های منطقه یورو نمی‌توانند با سرعت کافی برای توقف سرایت سقوط مالی یونان به کشور‌های خود عمل کنند، مبارزه با بحرانی که حالا بقای یورو را به خطر انداخته، بر گرده بانک مرکزی اروپا افتاده است. این بانک نرخ بهره مرجع خود را برای مبارزه با تورم، در سال جاری دو بار افزایش داده و به ۵/۱ در‌‌صد رسانده است.
شاید خرید اوراق قرضه ایتالیا و اسپانیا مستلزم آن باشد که بانک مرکزی اروپا حجم تراز‌نامه خود را به شدت افزایش دهد و اتهام نجات مالی کشور‌های اسراف‌کار را به جان بخرد و به این ترتیب اصلی کلیدی را در معاهده بنیان‌گذاری یورو زیر پا بگذارد و اعتبارش را زیر سوال برد. ینس‌ویدمن، رییس بانک مرکزی آلمان در نشست بانک مرکزی اروپا به از‌سر‌گیری این برنامه رای مخالف داد. یورگن استارک، نماینده آلمان در هیات اجرایی ای‌سی‌‌بی و نمایندگان هلند و لوکزامبورگ نیز با او هم‌داستان بودند.

پیام برنانکی
در آمریکا، بن برنانکی، رییس فدرال‌رزرو اعلام کرد که حتی بعد از این که دو دور نخست خرید دارایی‌ها که حجم آنها روی هم رفته به ۳/۲ تریلیون دلار رسید و نتوانست رشد کافی را در مشاغل به بار آورد و بهبود اقتصاد را تداوم بخشد، ممکن است بانک مرکزی این کشور آغاز دور سومی از خرید دارایی‌ها در مقیاس بزرگ را مورد بررسی قرار دهد. تصمیم فدرال‌رزرو برای نگه داشتن نرخ بهره در رقمی نزدیک به صفر تا میانه سال ۲۰۱۳، سه رای مخالف در میان سیاست‌گذاران داشت که بیشترین میزان مخالفت از زمانی است که برنانکی سکان فدرال‌رزرو را به دست گرفت.
حتی اگر بانک‌های مرکزی این اقدامات را عملی کنند، باز هم «دوایی برای همه درد‌ها ندارند» و خود دچار اختلاف هستند. این را اشنایدر از بانک مرکزی آلمان می‌گوید. «اصلا معلوم نیست که چه کسی می‌تواند این مارپیچ را متوقف سازد».
برنانکی که با زیر و بم رکود بزرگ آشنا است، سال گذشته گفت که از جمله درس‌هایی که از سقوط مالی دهه ۱۹۳۰ آموخته‌ایم، این است که «سیاست‌گذاران باید قدرتمندانه، خلاقانه و قاطعانه واکنش نشان دهند» و «بحران‌هایی که دامنه‌ای بین‌المللی پیدا می‌کنند، پاسخی بین‌المللی می‌طلبند».
آلن لونسون، نایب‌رییس و اقتصاد‌دان ارشد بنگاه سرمایه‌گذاری Rowe Price Associates در بالتیمور که دارایی‌هایی به ارزش 521 میلیارد دلار را در مدیریت خود دارد، می‌گوید که «چرخ‌های ماشین تغییرات مالی به کندی می‌چرخند، اما بانک‌های مرکزی می‌توانند با سرعت بیشتری [برای از میان برداشتن موانع اقتصادی] عمل کنند. بانک‌های مرکزی در شکستن حلقه بازخورد منفی‌ای که میان بازارهای مالی و اقتصاد شکل گرفته، ماهر‌تر و چابک‌تر هستند».