مرتضی علی‌اکبری*

با توجه به وضعیت به وجود آمده در بازار می‌توان گمانه‌زنی‌هایی را برای آینده بازار تا پایان سال پیش‌بینی کرد. در رابطه با قیمت‌ها می‌توان این گونه پیش‌بینی کرد که روند کاهش بازار متوقف می‌شود، ولی انتظار رشد را نباید داشت و فقط از فرصت‌ها باید جهت خرید و تکمیل سبد سهام و جابه‌جایی سهام‌ها استفاده کرد. (فعلا باید به مدیریت سبد سهام بیش از خرید توجه شود) و سهام خریداری‌شده را برای بلندمدت باید حفظ کرد.همچنین انتخاب باراک اوباما به عنوان رییس‌جمهوری آمریکا برای بورس ایران یک اثر مثبت خواهد بود، لیکن این اثر برای حرکت و رشد بازار سهام کافی نیست.

افزون‌بر این، پیش‌بینی می‌شود قیمت‌های فولاد به زودی تثبیت شود، لیکن تا پایان سال پیش‌بینی رشد قابل‌ملاحظه‌ای نخواهیم داشت و به نظر نمی‌رسد در کوتاه‌مدت نرخ‌ فولاد به نرخ‌های گذشته بازگردند. نرخ‌های فروش سنگ‌آهن داخلی نیز با توجه به اینکه هنوز هم کمتر از نرخ‌های جهانی است، پیش‌بینی می‌شود کماکان در سال آینده نیز برای خریداران داخلی جذاب باشد و در بازار سرمایه سنگ‌آهن و فولاد با توجه به اینکه تولید داخلی کفاف مصرف داخلی را نمی‌کند، در صورت حمایت دولت (افزایش تعرفه واردات فولاد) و جلوگیری از دامپینگ پیش‌بینی می‌شود، سهام شرکت‌های مزبور هنوز جزو جذاب‌ترین سهام‌ بازار باقی بمانند، به ویژه سهام شرکت‌های سنگ‌آهن که از مزیت بیشتری برخوردار هستند. در شرایط موجود پیشنهاد می‌شود، سرمایه‌گذاران ۳۰ تا ۴۰درصد سرمایه خود را نقد، ۲۰درصد سرمایه خود را در جریان معاملات روزانه و بقیه سرمایه خود را با انتخاب شرکت‌های با پتانسیل که نیاز داخل به محصولات آنان وجود داشته باشد و با انتخاب نوع صنعت، سرمایه‌گذاری نمایند.شرکت‌های هلدینگ هم نسبت به شرکت‌های سرمایه‌گذاری از ریسک کمتری در مواقع بحران برخوردارند و از طرفی هر دوی این نوع از شرکت‌ها با توجه به اینکه همواره اطلاعات آنان به سازمان بورس گزارش می‌شود، می‌توان به سادگی NAV آنان را محاسبه و ارزش سهام بازار آنان را تعیین کرد و با اطمینان و اطلاعات بسیار بیشتری نسبت به سایر شرکت‌ها اقدام به خرید کرد.

همچنین پیشنهاد می‌شود، سهامداران غیرحرفه‌ای و یا سهامداران که به‌صورت مستمر در بازار سهام فعال نیستند، سرمایه‌‌گذاری خود را از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشاع که در اختیار کارگزاران مطرح بورس است، انجام دهند که در این صورت ریسک آن به میزان زیادی کاهش می‌یابد و سایر سهامداران نیز حداقل درصدی از سرمایه خود را در این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری کنند.

باید به این نکته توجه داشت که سازوکار بازار سرمایه ما در چند سال اخیر رشد خوبی داشته و همه ابزارها تقریبا ایجاد شده و فعال هستند، ولی سرمایه‌گذاران که در رویکرد کلی باید مردم باشد، جذب بازار سرمایه نشده‌اند و لذا با ایجاد همه نهادها و سازمان‌ها که برای بازار سرمایه ضروری است، بدون وجود سرمایه‌گذار که اکنون کمتر از ۳میلیون نفر هستند، متناسب با ۷۰میلیون جمعیت ایران نیست و باید مردم با حداقل سرمایه نیز در بازار سرمایه جذب شوند و شرکت‌های ۱۰۰درصد خصوصی اشتیاق ورود به بورس پیدا کنند که البته حرکت‌هایی شده، لیکن کافی نیست.

در این شرایط به نظر می‌رسد که بهتر است سهامداران برای خرید سهام به‌صورت مرحله‌ای و پله‌ای اقدام کنند.

*مدیرمالی سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات