جاه‌طلبی‌های چین در آفریقا

گروه بورس‌فلزات- علی غفوری: شرکت‌های معدنی چندملیتی قادر به رقابت با توان صنعتی و معدنی چین در آفریقا نخواهند بود. ماه گذشته در یک نشست خصوصی در گردهمایی سران سیاسی و اقتصادی جهان در Davos سوئیس، شرکت‌های صنعتی و معدنی بزرگ درخواست کرده‌اند که با نفوذ فزاینده چین در آفریقا مبارزه کنند. گفته می‌شود که شرکت‌های انگلیسی- آمریکایی و Rio Tinto بسیار نگران و وحشت‌زده از چین هستند چون این کشور توانسته است در آفریقا به بهترین منابع معدنی دست یافته و با تامین و احداث نیاز‌های وسیع زیربنایی در کشور‌های آفریقایی حق ویژه بهره‌برداری از این منابع در این کشورها را به دست می‌آورد.

در مسیر تقویت این نفوذ در آفریقا سران چین هفته گذشته بازدیدی از کشور لیبریا داشته و در آنجا اعطای وام یک‌صد میلیون دلاری چین با بهره پایین را امضا کردند.

نفوذ فزاینده چین بدون شک بحث اصلی مذاکرات ۳۰۰۰ شرکت‌کننده در کنفرانس معدنی در کیپ تاوون خواهد بود.

چین سرمایه‌گذاری‌های قابل ملاحظه‌ای در کشور‌های آفریقایی مانند زامبیا، آنگولا، الجزایر، نیجریه، زیمبابوه، گابن و آفریقای جنوبی کرده است.

به عنوان مثال، زیمبابوه یک قرارداد برای تامین برق به جای کروم با چین امضا کرد که شرکت‌های چینی با استخراج معادن کروم در زیمبابوه سه نیروگاه برق ذغالی در آنجا احداث خواهند کرد.

همچنین شرکت معدنی فلزات غیرآهنی چین اعلام کرده است که در نظر دارد در دو پروژه سرب و روی در زامبیا سرمایه‌گذاری کرده و به جای آن کنسانتره آن را استفاده کند.

سال گذشته چین در یک پروژه معدنی در گابن سرمایه‌گذاری کرد که این سرمایه‌گذاری مشترک بین Sinosteel و Samancor آفریقای جنوبی امضا و نهایی شده است.

برخی معتقدند که اهداف چین دستیابی به مواداولیه در خارج از مرز‌های خود است تا پاسخگوی نیاز‌های رشد سریع و وسیع خود باشد،‌ یکی از اهداف چین افزایش تولید فولاد ضدزنگ است که برهمین اساس فعالیت‌های شرکت‌های این کشور در بخش فروکروم در آفریقا بالا است. حتی چین با کشور‌ها و دولت‌های آفریقایی که از اعتبار چندان بالایی برخوردار نیستند اتحاد برقرار کرده است و در این‌گونه کشور‌ها از جمله زیمبابوه اهداف و چشم‌انداز بلندمدتی را دنبال می‌کند.

چین در ازای حق استخراج موادمعدنی غالبا خدمات مهندسی در زمینه بازسازی و احداث راه، بنادر، پل، راه‌آهن، سد و نیروگاه‌های برق ارائه می‌دهد.

شرکت‌های بزرگ چندملیتی احساس می‌کنند که دیگر جایی در معادن آفریقا ندارند چون چین در ازای ایجاد انگیزه به بهترین منابع معدنی دست یافته و شرکت‌های بزرگ قادر به رقابت با چینی‌ها در این حوزه‌ها نیستند.

کشور‌های آفریقایی فقیر هستند و تشنه سرمایه‌گذاری خارجی‌ها در بخش‌های مختلف خود هستند و دولت‌های خودکامه نیز فقط به دلار فکر می‌کنند.