سخنگوی دولت با اعلام آنکه دولت قصد دارد در سال آینده برای رونق بخش‌های اشتغال و مسکن منابعی را در نظر بگیرد، از اجرای طرحی ویژه برای اشتغال جدید نیروی انسانی خبر داد. این اولین بار نیست که دولت اجرای طرح ضربتی اشتغال را در دستورکار خود قرار می‌دهد. اجرای طرح‌های خوداشتغالی با پرداخت وام‌های ۳ میلیون تومانی در زمان دولت‌های هفتم و هشتم و اجرای طرح بنگاه‌های کوچک و زودبازده و مشاغل خانگی در زمان دولت‌های نهم و دهم نشان داد که نمی‌توان با شیوه تزریق پول به طرح‌هایی که گمان می‌رود مستعد ایجاد اشتغال هستند با توزیع مستقیم پول در بین بیکاران، با بحران بیکاری جوانان مقابله کرد.

درواقع مساله بیکاری در ایران و افزایش روزافزون تعداد متقاضیان کار و به‌ویژه جست‌وجوی شغل از سوی فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نشان می‌دهد که دولت‌ها علاوه بر تامین منابع مالی برای طرح‌های اشتغال‌زایی، باید اقدامات دیگری را نیز در دستور کار خود داشته باشند. از سوی دیگر، بازنگری جدی در رشته‌های دانشگاهی و آسیب‌شناسی دلایل فقدان مهارت انجام کار و آماده نبودن فارغ‌التحصیلان برای پذیرش تصدی‌های بازار کار، برنامه‌ریزی برای توقف موقت و چندساله جذب دانشجو در برخی رشته‌های دانشگاهی، اصلاح تفکر جزیره‌ای دانشگاه‌ها بدون توجه به نیازهای روز بازار کار کشور و تبدیل کارخانه‌های تولید مدرک دانشگاهی به کارگاه‌های مهارت‌آموزی و مسائلی ازاین‌دست نیز در ردیف مشکلات امروز بازار کار کشور قرار دارند. توسعه و ایجاد اشتغال عمومی از مسیرهای خروج موقت از بحران بیکاری در کشور است. برخی کارشناسان معتقدند که اکثر پروژه‌های اشتغال عمومی با توجه به نوع بیکاران کشور که عمده آنان افراد با مدارک بالای تحصیلی هستند کاربردی ندارد، برخی دیگر از کارشناسان نیز موفقیت طرح‌های اشتغال عمومی را آغازگر شوک اقتصادی و باعث خارج شدن اقتصاد از رکود می‌دانند، یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از شکست اجرای این طرح‌ها بررسی تجربه دیگر کشورها در این زمینه است، برای آنکه نقاط قوت و ضعف این طرح‌ها در دیگر کشورها و دلیل موفقیت یا عدم موفقیت چه مواردی بوده است، در مقالات ارائه شده تجربه کشورهای چین، هند و آرژانتین مورد بررسی قرار گرفته است.