گروه تاریخ و اقتصاد: وین چنتو دالساندری که در سال ۱۵۷۱ م (۹۵۰ خورشیدی) یعنی حدود پنج‎سالی قبل از مرگ شـاه طهماسب‌اول به ایـران سفر کرده است، در سفرنامه خود درباره تبریز می‎نویسد: «تبریز، پایتخت تمامی امپراتوری ایـران در میان دشتی قرار گرفته به غایت وسیع که چندان فاصله‌ای با کوه‎های بلند ندارد. در نزدیکی شهر روی تپه‎ای، بقایای دژ کهنسالی دیده می‎شود. به دور شهر حصاری نیست، و محیط آن از پانزده میل تجاوز می‎کند. این شهر چهل و پنج خیابان دارد که در آنها درخت‌های فراوان کاشته و پارکی ایجاد کرده‎اند. هوا در بهار و تابستان در نهایت اعتدال است. میوه‎های شهر از لحاظ خوبی و کیفیت نظیر ندارد. تمامی بازرگانان و کاروان‎های کلیه نقاط ایـران از این شهر می‎گذرند و به همین سبب، تبریز اهمیت بازرگانی زیادی دارد، اما به واسطه جنگ از میزان داد و ستد کاسته شده است.»

از گزارش وین‎چنتو دالساندری به خوبی پیدا است که با وجود کساد تدریجی بازار تجارت، هنوز نواحی مختلف ایـران، به ویژه آذربایجان آباد بوده است. دالساندری در شگفت بوده است که چگونه مردم توانایی خوردن چهار نوبت خوراک را دارند و خود می‎افزاید که شاید گوارایی آب تبریز به گوارش کمک می‎کند.