«مستوفی‌الممالک می‌گفت در مملکت ایران هرکس از کارها طفره بزند همیشه در امان است و حتی اگر ترک واجب هم کرده باشد مسوول نمی‌شود اما همین‌که برای انجام وظیفه دست به یک کار مثبتی بزند هرکس می‌رسد ایرادی به او می‌گیرد و طوری عرصه را بر او تنگ می‌کنند که از کرده خود پشیمان و از زندگی خود بیزار می‌شود.»

- باقر عاقلی، خاطرات یک نخست‌وزیر، (دکتر احمد متین‌دفتری) تهران، انتشارات علمی، ۱۳۷۰