در سطح بین‌المللی، سن قانونی ورود به بازار کار سن ۱۵ سالگی و بیشتر و سن بازنشستگی نیز ۶۵ سالگی است، بنابراین در مطالعه‌های جمعیتی، سنین ۱۵ تا ۶۵ سالگی به عنوان سنین فعالیت در نظر گرفته می‌شود و بسیاری از شاخص‌های مربوط به نیروی کار در این محدوده سنی بررسی و محاسبه می‌شود. به گزارش ایسنا، در تعریف جمعیت فعال آمده است: «جمعیت فعال گروهی از جمعیت را در بر می‌گیرد که در سنین فعالیت و کار قرار دارند و می‌توانند به تولید کالا و خدمات اقتصادی و اجتماعی بپردازند.» این در حالی است که نسبت جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله ایران در دهه ۱۳۸۵-۱۳۷۵ افزایش یافته است. از جمله دلایل افزایش جمعیت در این گروه سنی، افزایش جمعیت موالید در دهه ۱۳۶۵-۱۳۵۵ است که با ورود این جمعیت به بازار کار، حجم جمعیت واقع در سنین کار و فعالیت را در سال‌های اخیر افزایش داده است.

بر اساس این گزارش،‌ در سال ۱۳۸۵، از نظر استانی سالخورده‌ترین جمعیت مربوط به استان‌های گیلان (۳/۷)، خراسان جنوبی(۷)، آذربایجان شرقی (۳۲/۶)، سمنان و مازندران و زنجان (هر کدام ۶) و در مقابل، استان‌های هرمزگان (۸/۲)، سیستان و بلوچستان (۳)، خوزستان (۸/۳)، بوشهر(۱/۴) و کهگیلویه و بویراحمد (۳/۴) کمترین جمعیت سالمند را داشته‌اند.

بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که جمعیت سالمند کشور در دهه اخیر افزایش می‌یابد و سپس با یک کاهش جزئی تا سال ۱۳۹۵ ثابت می‌ماند و دوباره از سال ۱۴۰۰ به بعد افزایش خواهد یافت، به گونه‌ای که در سال ۱۴۰۵ با کشوری سالمند روبه‌رو خواهیم شد.