تزلزل هویت سالن‌های هنری پایتخت

گروه فرهنگ و هنر: چند روزی است که بسیاری از کارشناسان هنری در حوزه‌های مختلف نسبت به عملکرد برخی سالن‌ها و آمفی‌تئاترها انتقادهای متفاوتی را مطرح کرده‌اند. عمده این انتقادها به برگزاری برنامه‌هایی است که بدون داشتن حد نصابی از کیفیت هنری در سالن‌های بزرگ و هویتمند هنری پایتخت روی صحنه می‌رود. در واقع در حالی که تهران را از لحاظ هنری با مکان‌هایی چون تئاتر شهر و تالار وحدت می‌شناسند، نبود برنامه‌ریزی درست برای اجرای آثار هنری و حضور هنرمندان در این مراکز به چالشی برای حفظ هویت آنها بدل شده است. اجرای گروه‌های موسیقی پاپ در تالار وحدت که در چند هفته اخیر پررنگ‌تر شده و همچنین اجرای یک نمایش که اولین تجربه کارگردان جوانش به حساب می‌آید بر حجم انتقادها به عملکرد مدیران بنیاد رودکی و تالار وحدت افزوده است. تالار وحدت علاوه بر تغییر و تحولات صورت گرفته پس از پیروزی انقلاب؛ در یک دهه گذشته با فراز‌و‌نشیب‌های متعددی روبه‌رو شده که عمده دلایل آن به نحوه سیاست‌گذاری دولت‌ها و مدیریت مدیران مجموعه بازمی‌گردد. کمبود سالن‌های نمایشی و فقدان محلی برای اجرای آثار هنرمندان موسیقی درکنار برگزاری همایش‌های مناسبتی و سخنرانی‌ها و اختتامیه جشنواره‌ها شرایطی به‌وجود آورد که این تالار به مرور هویت اصلی خود را از دست رفته دیده و این‌طور به نظر می‌رسید که مسوولان فرهنگی نه تنها از این بابت نگرانی نداشتند، بلکه در دوره‌هایی استقبال هم کردند. کیفیت آثاری که در تالار وحدت اجرا می‌شوند از زمانی به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شد که معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مسوولیت این مرکز را به بنیاد رودکی واگذار کرد و مساله نیمه خصوصی بودن این بنیاد باعث شد مسائل اقتصادی کم‌کم بر مسائل هنری سیطره پیدا کند و این مساله به جایی رسیده است که این روزها حرف‌هایی چون لزوم تامین شبی ۵ میلیون تومان هزینه اجاره تالار وحدت توسط گروه‌های اجراکننده به گوش می‌رسد و از سوی دیگر گفته می‌شود اولویت اجرای گروه‌های موسیقایی و تئاتری براساس میزان و تضمین فروش تعیین می‌شود.