کاندیدای ریاست جمهوری نیستم/ اصلی‌ترین دغدغه دولت مسائل اقتصادی است/ قبل از تحریم درآمد نفت تمام مشکلات کشور را می‌پوشاند!
به گزارش اقتصادنیوز گزیده این گفت‌وگو به این شرح است:
*نه تنها تصمیم ندارم که کاندیدای[انتخابات 1400] بشوم، بلکه تصمیم دارم که کاندیدا نشوم.
* این اولین باری است که توسط یکی از همکاران رسانه‌ای مورد سوال واقع می‌شوم. آخرین باری هم خواهد بود که به این سوال جواب می‌دهم. به این معنا که اگر احیانا باز هم مورد سوال واقع شوم، در جواب، به همین پاسخی ارجاع خواهم داد که الان خدمت شما عرض می‌کنم. ابتدا چند نکته را عرض می‌کنم. اول اینکه در کشور ما متاسفانه به دلیل عدم کارکرد مستمر و غیرفصلی احزاب، سیستم‌های ارزیابی عملکرد متداول و مستمری نیست که بر اساس مترهای مورد قبول جامعه، کارکردها را ارزیابی کنند. لذا ممکن است گاهی افرادی از عملکرد فرد یا دستگاهی احساس رضایت کنند، بعد شیوه‌ای که برای ابراز رضایت‌شان انتخاب می‌کنند این طور است که آن فرد را به عنوان کاندیدای منصبی معرفی می‌کنند. بنابراین تلقی من و برخی همکارانم این است که برخی از این گمانه‌زنی‌ها، صرفا به منزله ابراز رضایت نسبی از کار وزارت نیرو است.»
* من اصلا خودم را در معرض این طور مسائل قرار نمی‌دهم. چون کار من، تامین آب و برق است. اول صحبت هم عرض کردم. این اولین باری است که از من سوال شده است و این آخرین باری است که به آن جواب می‌دهم. چون برای کار سنگین و بزرگی تعهد داریم.
*اول بگویم که ما به طور کلی درباره تلقی‌مان از مفهوم دولت دارای اشکالاتی هستیم. از نظر مردم همه چیز به دولت مربوط است. آنها دولت تشکیل داده‌اند برای اینکه پاسخگوی همه چیز باشد. گریزی از این مساله نیست. اما وقتی درباره اصلاح وضعیت ناخوب می‌خواهیم سوال کنیم باید ابتدا ببینیم که آیا قبلا وضعیت خوب بوده است؟ اگر خوب بوده چه مسیری را طی کرده که به وضعیت ناخوب رسیده است؟ این موضوع آسیب‌شناسی لازم دارد و اگر در این مسیر رسیدیم به اینکه فقط دولت نبوده است که در شکل‌گیری وضعیت ناخوب نقش داشته است، پس باید عوامل دیگر هم برای خوب شدن شرایط، سهم و نقش خودشان را ایفا کنند. قطعا بخش قابل توجهی از مشکلات کشور به ساختار اداری ما بر می‌گردد. ربطی هم به یک دولت خاص ندارد. شرایط تحریمی باعث شده است که مشکل ساختار اداری کشور خودش را نشان دهد. مثل خشکسالی که باعث می‌شود ناهمواری‌های بستر یک رودخانه را ببینیم. تا پیش از تحریم، نفت و درآمد نفتی کشور تمام مشکلات را می‌پوشاند و ما اصلا متوجه گیرها نمی‌شدیم. الان متوجه می‌شویم که مثلا چقدر هماهنگی سیستم بانکی کشور با بخش تولیدی و خصوصی مهم است
*الان یکی از مضیقه‌های مردم، تامین ارزاق عمومی‌شان است. به طور مثال، آیا الان مسیری که برای تامین این ارزاق در نظر گرفته شده است از اختصاص ارز گرفته تا تامین، ترخیص و توزیع کالاها، به شیوه صحیحی اجرا می‌شود؟ یا ممکن است برخی به انحای مختلف در بخش‌هایی از این مسیر اختلال کنند. بعد گزارش برسد که انبارهای‌مان در گمرکات پر از کالاهای مورد نیاز مردم است اما به موقع ترخیص نمی‌کنند و باعث گرانی کالاها شده است. مساله بزرگ‌تر از اینهاست که با پر کردن سطور یک روزنامه با یک سوال و جواب چالشی حل شود. ابعاد موضوع از وسیع‌تر است
*اصلی‌ترین دغدغه دولت مسائل اقتصادی است. برداشت من این است که همه تلاش‌شان را می‌کنند تا عبور نسبتا کم مشکلی از این مقطع داشته باشیم. امیدوارم جامعه جهانی هم به این موضوع برسد همان طور که برخورد نظامی با ایران موثر نبود، شیوه جدید جنگ اقتصادی با مردم ایران هم نتیجه نخواهد داد.» بعد می‌روم سراغ سوالم:
*ابتدای هر جلسه دولت، بخشی به نام اخبار داریم. در این بخش، کسانی که دور میز نشسته‌اند، اعم از وزرا و معاونان رییس‌جمهور، محدودیتی برای صحبت درباره اخباری که برایشان مهم است، ندارند. طبیعتا اخبار این تلاطم‌های اقتصادی مرتبا در دولت مطرح می‌شود. اما تصمیم‌گیری درباره مسائل اقتصادی ساز و کار خودش را دارد. ستاد هماهنگی اقتصادی دولت هفته‌ای حداقل یک بار به ریاست آقای رییس‌جمهور تشکیل می‌شود و اگر مواردی نیاز به تصویب دولت داشته باشد در کابینه مطرح می‌شود
