سال ۲۰۲۳ با تمام فراز و نشیبهایش به پایان رسید؛ سالی که در آن، نرخ بهره همچنان روندی افزایشی را طی کرد، چند شرکت مطرح جهان از جمله بانک سیلیکون ولی، پیرکس و ویورک ورشکست شدند، بازار کار رو به سردی رفت، هوش مصنوعی به شکلی گستردهتر از قبل وارد بسیاری از حوزهها شد، ارزش بازار شرکت انویدیا به رقم تاریخی یک تریلیون دلار رسید، توییتر تبدیل به ایکس شد، رهبران جهان در دبی گرد هم آمدند تا چارهای برای معضل تغییرات آب و هوایی بیندیشند، کارکنان در برخی حوزهها مثل خدمات درمانی و حملونقل…
شواهد متعدد و رو به رشدی نشان میدهد که وقتی پای حفظ خروجی و درآمد پیش میآید، ساعت کاری کمتر بدون کاهش حقوق نهتنها امکانپذیر است که میتواند برای رفاه و بقای کارکنان مفید هم باشد. این طرحها تنها در صورتی عملی میشوند که شرکتها به شکلی دقیق و ریشهای به طراحی مجدد کار بپردازند تا ضمن حفظ خروجی و درآمد تجاری، ساعات کاری را کاهش دهند؛ یعنی فعالیتها را سادهسازی کنند، فشارهای فرمالیته و کاغذبازیهای اداری را کاهش دهند و کار مهم را در اولویت قرار دهند. چالش بزرگ دیگری…