شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : %D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%8A%D8%AE %D9%88 %D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF

  • ابوالقاسم خردجو را به‌عنوان مدیری تکنوکرات می‌شناسند که در دوره نخست‌وزیری مصدق، عضو هیات خلع ید بوده و پس از کودتا، کارشناس سازمان برنامه و بودجه و رئیس بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران. او سمپات حزب توده در دهه1320 بوده؛ دهه‌ای که اغلب جوانان تحصیل‌کرده به احزاب مخالف حکومت روی آورده و سودای تغییر ساختار سیاسی کشور را داشتند. خردجو سال۱۲۹۴ در یک خانواده مذهبی و بازاری در اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات خود را در مدرسه دارالفنون و دانش‌سرای عالی پی گرفت و در مدرسه اقتصاد لندن (رشته حسابداری) به سرانجام رساند. از پاییز سال۱۳۳۵ تا سال۱۳۳۹ کارمند بانک جهانی در واشنگتن بود. پس از تاسیس بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران مدیریت آن را به عهده گرفت و تا سال۱۳۵۷ به‌عنوان مدیر آن بانک باقی ماند. به دنبال انقلاب اسلامی او نیز…
  • در آغاز برنامه عمرانی سوم (1346- 1341ش) دولت ایران معتقد بود که به راه‌انداختن سرمایه‌گذاری صنعتی در بخش خصوصی نیازمند تاسیس یک موسسه اعتباری و سرمایه‌گذاری مجهز به یک مدیریت آزموده و کارمندان صلاحیت‌دار است که سیاست‌های سرمایه‌گذاری سالم را به‌طور مداوم تعقیب کند. به علاوه معتقد بود چنین موسسه‌ای باید به موسسات بانکی و سرمایه‌گذاری کشورهای صنعتی دسترسی داشته و با آنها در تماس دائم باشد تا موسسات ایرانی از تجارب ارزنده‌ای که آنها به‌دست آورده‌اند، بهره‌مند شود و نیز بتواند تماس‌ها و روابط مفیدی برای جلب سرمایه‌گذاری‌ها و تخصص‌های فنی مورد نیاز برای پیشرفت صنایع ایرانی فراهم کند.
  • در سال ۱۳۰۶ش پس از سفر تیمورتاش به آلمان، زمینه برای ورود شرکت‌های صنعتی و حضور متخصصان آلمانی در ایران فراهم شد. تیمورتاش با «براون» نماینده کشور آلمان به توافق رسید که صنایع سنگین آن کشور با اعتباری حدود ۴۰میلیون مارک ظرف مدت هشت‌سال در ایران طرح‌های بزرگ صنعتی را اجرا کنند. در این میان، شرکت «کروپ» طراحی و اجرای کارخانه ذوب آهن را به عهده گرفت. این شرکت که در سال1881 راه اندازی شده بود در نوع خود جزو پیشگامان ساخت کوره‌های ذوب‌ آهن در دنیا بود. هدف اولیه از ساخت این کارخانه، تامین ریل‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی شبکه راه‌آهن سراسری بود. کارشناسان هزینه ساخت کارخانه ذوب‌آهن را 12میلیون تومان برآورد کردند که برای دولت ایران مقرون به صرفه نبود. قرار بر این شد که دولت، ساخت راه‌آهن را با ریل وارداتی آغاز کند…
  • عصر مدرن را به درستی عصر سازه‌های فولادی نامیده‌اند؛ دو نماد این عصر یکی پل آهنی تک‌دهانه روی رودخانه سورن در جنوب غربی انگلستان بود که در فاصله سال‌های 1777 و 1781 ساخته شد و دیگری برج ایفل که در سال 1889 از دل پاریس سربرآورد.
  • کورش احمدی / دیپلمات پیشین
    دکتر نیکلا گرجستانی، محقق و از مقامات پیشین بانک جهانی در تاریخ 14اسفند۱۴۰۲ طی مقاله‌ای که در «دنیای‌اقتصاد» منتشر شد در نقد اظهارات مخالفان مصدق نوشت: «منتقدان مصدق، به‌ویژه اقتدارگرایان، می‌کوشند میراث مصدق را نادیده بگیرند و او را تخریب کنند؛ چون آن میراث نمونه بومی و موفقی است از یک حکومت ملی و در مسیر سوسیال دموکراسی. به‌عبارت دیگر، میراث مصدق یک گزینه «بهتر» در کنار گزینه‌های به‌اصطلاح « بد و بدتر» را به مردم ارائه می‌کند؛ در واقع دو طیف اقتدارگرای امروز از این هراس دارند که مردم روزی به‌دنبال گزینه «بهتر» بروند و به‌اصطلاح بازار اقتدارگرایان را از سکه بیندازند.
  • سرنگونی مصدق اولین تغییر رژیم یک کشور به دست آمریکا و بریتانیا از زمان جنگ جهانی دوم بود. پس از کودتا، دو اولویت اصلی شاه و زاهدی، تحکیم قدرت و از سرگیری صادرات نفت بود. در یک معامله فاوستی، علی امینی، وزیر دارایی دولت کودتا قرارداد کنسرسیوم نفت را امضا کرد. با پذیرش کنترل کامل عملیات نفتی به دست شرکت‌های خارجی، این قرارداد حاکمیت ملی را عملا پایمال کرد؛ راهکاری که مصدق هرگز نمی‌پذیرفت.
  • داستان طرح‌ها و پروژه‌های ناتمام در ایران از دوره باستان تا دوران مدرن، قصه پرغصه‌ای است که یک دلیل عمده داشته است؛ سرنگونی حکومت‌ها و دگرگونی سیاست‌ها. کالیستنس، مورخ همراه اسکندر گفته است اگر اسکندر به ایران حمله نمی‌کرد این کشور از حیث تمدن شهری و معماری، و به‌دنبال آن فرهنگ و فلسفه، از یونان و روم جلو می‌افتاد. در مجلس اول مشروطه نیز ده‌ها طرح صنعتی و مدرن تصویب شد که با سقوط آن مجلس و بازگشت استبداد، تنها برخی از آنها مانند کارخانه نخ‌ریسی و فلزکاری صنیع الدوله –که خود رئیس مجلس اول مشروطه بود – به مرحله احداث رسید و مابقی طرح‌ها معلق ماند. جلوتر که بیاییم در دوره‌های پهلوی اول و دوم و نیز دوران جمهوری اسلامی، صدها پروژه مهم که اغلب به‌صورت مشارکت با شرکای خارجی بوده به دلایل دیپلماتیک و برخی ملاحظات و…
  • کنزو تانگه، معمار بزرگ ژاپنی و برنده جایزه پریتزکر، درباره معماری ایرانی گفته است: «باید سنت را با خلق روش زندگی نو برای جامعه معاصر گسترش دهیم. شما ایرانی‌ها در گذشته فرهنگ عظیمی داشته‌اید؛ در ۲۵۰۰سال پیش. اکنون دوره جدیدی دارید. شاید بتوانید شیوه زندگی کامل معاصری برای جامعه و تمدن فعلی بیافرینید، سپس می‌توانید سنتی خلق کنید.
  • جواهر لعل نهرو (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ –۲۷ مه ۱۹۶۴) از رهبران جنبش استقلال و کنگره ملی هند بود. همچنین وی یک تاریخ‌دان بود. او پس از اعلام استقلال در ۱۵اوت۱۹۴۷ (۲۳مرداد۱۳۲۶) به‌عنوان اولین نخست‌وزیر هند انتخاب شد. مجموعه سه جلدی «نگاهی به تاریخ جهان» از جمله آثار ارزشمند اوست که آن را هنگامی که در زندان بوده به شیوه نامه‌نگاری برای دخترش، ایندیرا گاندی نوشته است. در اینجا بخشی از این کتاب را با ترجمه محمود تفضلی می‌خوانید:
  • ما استادهای برجسته‌ای داشتیم؛ مثل دکتر حسین میرجعفری، دکتر لطف‌الله هنرفر، دکتر مهدی کیوان، دکتر میردامادی. بعضی اوقات دکتر ذبیح‌الله صفا هم می‌آمد و برای ما یک چیزهایی می‌گفت. اما استادی که بر من بیش از همه تاثیر گذاشت استاد هنرفر بود که بسیار متین و دوست‌داشتنی بود.