شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : دنیا

  • یک روز پس از آنکه پرزیدنت بایدن رسما طرح خروج نیروهای باقی‌مانده آمریکایی از افغانستان را در تاریخ 11 سپتامبر اعلام کرد، «آنتونی. جی. بلینکن»، وزیر خارجه آمریکا رهسپار کابل شد. این سفر در راستای ارسال این پیام بود که در بحبوحه تغییرات مهم در سیاست خارجی اما همکاری با افغانستان ادامه خواهد یافت. خروج باقی‌مانده نیروهای آمریکایی از افغانستان - که 20 سال پیش و پس از حملات 11 سپتامبر به این کشور اعزام شده بودند - پرسش‌هایی جدی را در ایالات‌متحده در مورد تاثیرات این خروج بر شهروندان افغان، ثبات دولت و توانایی طالبان برای ادامه مذاکرات صلح برانگیخته است. «مگان اسپِسیا» در گزارش 15 آوریل در نیویورک‌تایمز در همین رابطه نوشت، بایدن تصمیم خود را روز چهارشنبه اعلام کرد و افزود که کشورش «دیگر نمی‌تواند چرخه گسترش یا…
  • اقدامات تنبیهی آمریکا با روی کار آمدن دولت بایدن علیه روسیه شدت گرفته است. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، پس از سال‌ها سیاست‌های دست روی دست گذاشتن دولت ترامپ در قبال روسیه، حالا اقدامات علیه کرملین از سر گرفته شده است. در این راستا دولت آمریکا روز پنج‌شنبه اعلام کرد که به تلافی دخالت روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰ و حمله هکرهای وابسته به کرملین به نهادهای دولتی آمریکا، ۱۰ دیپلمات روس را اخراج و ۳۸ شخصیت حقیقی و حقوقی روسیه را تحریم می‌کند.
  • باری گوین ترجمه: محمد حسین باقی
    زمانی که سفر برنامه‌ریزی شده به چین با پتانسیل تغییر در جهان به ثمر دادن نزدیک می‌شد، نیکسون تصمیم گرفت «موضع سختی بگیرد» و تهدید کیسینجر را بلوف بنامد و به او بگوید اگر استعفا دهد، با وجود تمام کارهای دیپلماتیکی که او [کیسینجر] به اجرا درآورده است، به چین نخواهد رفت. کیسینجر سکوت و آرامش پیشه کرد، اگرچه شهرت ملی‌اش در سال ۱۹۷۲ افزایش می‌یافت، یعنی همان سال بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی دولت و به همان میزان هم خشم نیکسون افزایش می‌یافت. توجه رسانه‌ها بیش‌ازپیش به مشاور امنیت ملی دوخته می‌شد. در پایان ۱۹۷۲، کیسینجر دریافت که مجله تایم قصد دارد نام نیکسون و کیسینجر را با هم به‌عنوان «مرد سال» مطرح کند و این زنگ هشدار را برای حفاظت کیسینجر از خودش به صدا در آورد. کیسینجر از مسوولان مجله تایم خواست نام نیکسون را…
  • رئیس‌جمهور کره‌جنوبی در یک ترمیم کابینه فراگیر دیروز جمعه تصمیم به تغییر نخست‌وزیر و 6 عضو دیگر کابینه خود با هدف احیای حزبش بعد از شکست‌های سخت در انتخابات محلی گرفت.
  • زمانی‌ که ژنرال‌های میانمار در حال تنظیم قانون اساسی بودند تا زمینه ایجاد یک دولت منتخب را فراهم کنند، نام این تنظیمات را «دموکراسی نظم-شکوفایی» گذاشتند؛ گرچه بنا نبود این دولت هیچ اختیاری بر ارتش داشته باشد. آنان بر این باور بودند که رقابت سیاسی نامحدود منجر به بی‌نظمی می‌شود و مانع توسعه است و در نهایت تنها ارتش است که می‌تواند نظم و سعادت را برای کشور تضمین کند. اما با کودتایی که ارتش در اول فوریه در این کشور انجام داد، تنها چیزی که شکوفا شد، آشوب است. هفته‌نامه اکونومیست در یادداشت این هفته خود تاکید می‌کند که میانمار می‌تواند دولت ورشکسته بعدی در آسیا باشد و فقط همسایگان آن می‌توانند این کشور را در مسیر بهتری قرار دهند.