شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد

  • تقی بهرامی بر این باور بود که «کشاورزان ما سرچشمه نیرو و ثروت ملی کشورند» و ادعا می‌‌‌کرد که «راه پیشرفت، آزادی و خوشبختی ایران و ایرانی را یافته» است. «فکر بکرش» آن بود که «به هر راهی شده کشور را روستایی [نماید] و از دهداران و دهگانان طرفداری [کند] و پشتیبان و راهنمای آنان [باشد] و از جان و دل به کشاورزی خدمت» کند. از این رو بود که «دهداران، بازرگانان، ثروتمندان، ملت و هیات دولت» همه و همه را فرا می‌‌‌خواند تا «در این قیام ملی دست به دست یکدیگر» بدهند و عوامل کشاورزی را برای رعیت فراهم کنند. می‌‌‌گفت «همه باید به‌‌‌ ده بروند، دست در دست رعیت دهند، او را نوازش کنند، به مزرعه آب دهند، شخم بزنند... برای رعیت کار کنند»؛ زیرا «یاری به رعیت، یاری به خودتان است.»
  • نخستین فرستنده تلویزیون ایران، ساعت ۵ بعدازظهر جمعه ۱۱ مهرماه سال ۱۳۳۷، اولین برنامه خود را پخش کرد. مراسم طبق وعده از ساعت ۵ آغاز شد. پخش برنامه‌‌‌های تلویزیون ایران از فردای آن روز، یعنی شنبه 12مهر، به‌‌‌طور رسمی آغاز شد. برنامه‌‌‌های تلویزیون در نخستین روزها از ساعت ۶ عصر شروع می‌‌‌شد و تا ۱۰شب ادامه داشت. در این چهار ساعت معمولا هر روز ابتدا برنامه‌‌‌هایی مخصوص خردسالان و کودکان و سپس برنامه‌‌‌های ورزشی، فیلم سینمایی، تدریس زبان، اخبار و بحث روان‌شناسی پخش می‌‌‌شد. تلویزیون ایران ابتدا به صورت کاملا خصوصی اداره و هزینه‌‌‌های آن از آگهی‌‌‌های تبلیغاتی تامین می‌‌‌شد. ایستگاه فرستنده تلویزیونی پس از یک سال فعالیت، برنامه‌‌‌های روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و در سال ۱۳۴۰، یک فرستنده در آبادان…