آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد
-
راهاندازی کارخانههای شکر
در دوره قاجار، بهویژه پس از جنگ ایران و روسیه (1813-1803م)، گسترش مبادلات تجاری و توسعه روابط همهجانبه با غرب، در ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور تغییرات بنیادینی ایجاد کرد. پس از آن بود که برخی از دولتمردان، تجار، دیوانسالاران و شرکتها و دولتهای اروپایی شیوه مدیریت سنتی جامعه را به سمت و سوی صنعتی کردن و بهروز شدن پیش بردند. از دورههای میانی قرن ۱۳ه.ق/ ۱۹م، همزمان با پادشاهی ناصرالدینشاه و صدارت امیرکبیر، چند کارخانه جدید در زمینههای اقتصادی و نظامی تاسیس شد. این کارخانهها در راستای کاهش وابستگی کشور به واردات و تولید محصولات، منطبق با نیازهای مردم و دولت، راهاندازی شد؛ چون با افزایش جمعیت کشور و بهروز شدن جامعه، نیازهای مردم به خوراک و پوشاک دچار دگرگونیهای عمدهای شد. قند و شکر از جمله… -
مساله افغانستان در دوره قاجار
در نخستین سالهای سلطنت ناصرالدینشاه، صدراعظم وی، امیرکبیر، با درایت خود هرات و دیگر شهرهای افغانستان را که فتحعلیشاه و محمدشاه با قشونکشی موفق به مطیعکردن حکام آنجا نشده بودند، «به اطاعت آورد و این امیرنشین سرحدی را باجگزار کرد، بهطوری که خانهای هرات، کابل و قندهار هر یک برای تقرب به دولت ایران بر دیگری پیشدستی میکردند و پیشکشهای نقدی و جنسی آنها به دربار ایران میرسید.» سیاست امیرکبیر در قبال مناطق افغانستان، از درخشانترین فصول زندگانی سیاسی او بود. وی با تثبیت حاکمیت ایران بر هرات، آنجا را داخل تشکیلات حکومت خراسان کرد. او با تضمین حکومت کهندلخان در برابر تعرضهای امیر کابل و اجازه دستاندازیندادن به او، سردار قندهار را متعهد کرد تا در صلح و جنگ فرمانبردار شاه ایران باشد و… -
میلیاردر فرانسوی سومین معاملهگر نفتی جهان در 1993
کلود دوفن (Claude Dauphin) بازرگان و میلیاردر فرانسوی و مدیرعامل اجرایی و رئیس هیاتمدیره «ترافیگورا»، یکی از بزرگترین شرکتهای مبادله کالا در جهان بود. در مارس 2013 ثروت خالص او از سوی مجله فوربس، یکمیلیارد دلار برآورد شد. -
هنری والترز، مجموعهدار و نیکوکار آمریکایی
هنری والترز (Henry Walters) ، مجموعهدار و نیکوکار آمریکایی و بنیانگذار گالری هنر والترز (اکنون با نام موزه هنر والترز) در بالتیمور مریلند بود؛ موسسهای که وی آن را در سال 1931 در راستای بهرهبرداری عموم به شهر بالتیمور بخشید. از اواخر قرن 19، والترز بیشتر وقت خود را در نیویورک میگذراند و از سال 1903 عضو هیاترئیسه موزه هنر متروپولیتن در منهتن بود. او نیز همچون پدرش در صنعت راهآهن فعالیت داشت و در سالهای 1894 تا 1902 ریاست «راهآهن خط ساحلی آتلانتیک» را بر عهده داشت.